De Strabrechtse Heide is een natuurgebied van ca. 1500 ha in de Nederlandse gemeenten Heeze-Leende, Someren en Geldrop-Mierlo (provincie Noord-Brabant), grotendeels in beheer bij Staatsbosbeheer.
Begin september ben ik naar de Strabrechtse Heide geweest met de bedoeling de heide in bloei en in kombinatie met een mooie zonsopkomst ook mooie foto’s te kunnen maken.
Ik had voor mijn vertrek het nodige opzoek werk gedaan en een wandeling uitgestippeld. Het was een fikse wandeling van om en bij de 12km. Uiteraard moet je niet zoveel wandelen maar zodra de zon aan de hemel staat is het licht te hard en omdat je er toch bent kan je best dit koppelen aan een mooie wandeling. Wie weet wat kom je nog allemaal op je pad tegen. Ziehier de wandeling die ik gedaan heb.
Wandeling door de Strabrechtse Heide
Parkeren doe je best te Rul 71 in Heeze, zie kaart. De blauwe pijlen geven de richting van de wandeling aan. De gestreepte blauwe pijl is door het stuifzandgebied met enkele dode bomen die er nog steeds staan, liggen na de brand die er geweest is in juli 2010. Loop het zand er zeker doorheen.
Na een 15tal minuten wandelen kom je aan het mooiste deel van het natuurgebied wat betreft de heide (zie kaart).
Als je zo vroeg op pas bent en het contrast tussen lucht en voorgrond zo groot is dat je dit niet binnen het dynamisch bereik van je camera krijgt is gebruik van filters een prachtig hulpmiddel. Ik gebruik als brand ambassadeur van Kase Benelux uiteraard de Kase filters.
Bij mijn aankomst moest ik vaststellen dat er enorm veel mist (dauw) aanwezig was en het niet makkelijk was om een mooie zonsopkomst te maken, maar we hebben ons best gedaan.
Ook de macro les bovengehaald en een spinnenweb met dauw vastgelegd.
Zet dan je wandeling verder en neem zeker de tijd om langs de Galgeberg te gaan.
We wandelen verder en na een tijdje wandelen kom je aan het stuifzandgebied. Ploeter erdoor want het zand is geen harde ondergrond en is ook niet vlak. Maar je zal er geen spijt van krijgen. Het gebied met zijn dode bomen in combinatie met de ongelijke zandige grond geeft veel mogelijkheden om te fotograferen.
Zodra ik daar was ben ik terug naar de vertrekplaats gewandeld en heb toen mijn grote dorst met een frisse pint verwerkt in het Heidecafé aan de parking.
Zeker een aanrader om te doen, maar als fotograaf is het best dit te doen tussen 15 augustus en begin september afhankelijk wanneer de heide op zijn mooist is.
Half augustus een workshop verzorgd voor Kase Filters Benelux op de Mechelse Heide in Maas-Mechelen.
De bedoeling van deze workshop was de nadruk te leggen op het gebruik van Kase Filters (CPL en gradual filters) bij landschapsfotografie. Het was dan ook de bedoeling dat de deelnemers al wat afweten van landschapsfotografie. Het gebruik van ND-Kase-filters is voor een latere workshop.
Op 05u45 was het verzamelen op de parking om dan samen naar de plek te trekken waar we de zonsopkomst mooi konden fotograferen. Ze hadden de keuze tussen de vallei op over het meer. Er werd gekozen voor de vallei. Na een 15′ wandelen waren we te plaatse.
Ik had gehoopt op een mooie zonsopkomst, maar helaas, niet veel kleur in de lucht. Toch hebben we het beste er kunnen van maken. Ik heb hun kunnen tonen en voordoen hoe ze bij zonsopkomst de reverse gradual en center gradual kunnen gebruiken. Dan zijn ze zelf aan de slag gegaan.
Uiteraard zelf heb je dan niet veel de tijd om foto’s te maken maar wanneer het kon toch ook snel enkele gemaakt
In de vallei bij zonsopkomst
Zodra de zon hoger aan de hemel stond ook wat macro gedaan. Hierbij heb ik hun uitgelegd dat al of niet een CPL gebruikt kan worden. Zodra ze aan de slag waren en er efkes geen vragen waren, zelf snel een foto gemaakt.
De purpere Heide nog niet volledig opgedroogd door de zonLater op de voormiddag.
Nadat de deelnemers meerdere foto’s gemaakt hadden en ze me getoond hadden op hun camera, zijn we richting het meer getrokken. Hier konden ze dan met de CPL al of niet de reflectie in/op het water tonen of juist niet en in het water kijken. Uiteraard ik ook van de mogelijkheid gebruik gemaakt om enkele foto’s te maken
Vanop een hoogte van 90meter zicht op het meer.Aan de voet van het meer.
Zodra dat iedereen voldaan was van het maken van foto’s en ik hun hier steeds bij geholpen hadden wanneer ze het me vroegen was het tijd om terug richting auto te gaan.
Zodra de spullen opgeborgd waren in de auto heb ik hun in de taverne te plaatse nog een koffie aangeboden en daarna is iedereen huiswaarts getrokken. De middag was toen al gepasseerd.
Ik vond het een geslaagde workshop en op naar de volgende.
Op het einde van de maand april een uitstapje gedaan naar het Neigembos te Ninove. Eens niet naar Halle voor het Hallerbos want het is me daar nogal druk.
Het Neigembos is een 72ha groot natuur- en bosgebied in Meerbeke (Ninove) dat Europees beschermd is als onderdeel van Natura 2000-habitatrichtlijngebied ‘Bossen van de Vlaamse Ardennen en andere Zuid-Vlaamse bossen’. Het is, net zoals het Zoniënwoud, een restant van het oude Kolenwoud. Het bos beslaat een hoogteverschil van 20 tot 90m boven de zeespiegel op de grens tussen de Vlaamse Ardennen en het Pajottenland. Het grootste deel van het Neigembos is bosreservaat.
Het Neigembos heeft een bomenbestand van voornamelijk beuken en in mindere mate eik en es. Op de zuurdere bodems groeit adelaarsvaren, meiklokje, dalkruid. Op de lemige bodems groeit in het voorjaar wilde hyacint, daslook, bosanemoon en gele dovenetel. In het westelijke deel van het bos (Vriezenbos) groeit zwarte els, es, dotterbloem, reuzenpaardenstaart, bittere veldkers, paarbladig goudveil, verspreidbladig goudveil. (bron Wikipedia)
Ik moet eerlijk toegeven dat er in het Neigembos wel wat minder wilde boshyacinten zijn dan ik het Hallerbos. Maar door het aantal weinige bezoekers is het er wel aangenaam om te fotograferen. Je wordt niet door andere gestoord (in de weg staan, tussen de hyacinten gaan, …..).
Het beste is er de rode wandeling te doen, vertrekken doe je op de kleine parking Neigembosstraat 2 te Ninove
Uiteraard zijn de Kase filters steeds van de partij.
De Onze Lieve Vrouw kapel van Beveningen
Een beetje verder op de wandeling moeten je verschillende meters klimmen, zowat tot 90m boven de zeespiegel. Je kan dit met een trap.
Eens boven kom je aan de wilde boshyacinten waarvoor we er eigenlijk naar toe gaan.
Als je dan ook een gedeelte van de gele wandeling doet, kom je langs diepe valleien
Op het hoogste punt langs de gele wandeling heb je de mogelijkheid een panorama te maken
En terug aan de rode wandeling en het is al wat later op de dag (volle zon), dan is het tijd om macro’s te maken.
Zeker volgend jaar eens doen. Of, in de herfst wanneer de beuken en eiken hun bladeren mooi kleuren.
De Lommelse Sahara is een zand- en duinlandschap met een grootte van 193 hectare in de Belgische gemeente Lommel in Limburg. In het midden ligt een meer en rondom vindt men naaldbossen. Dit landschap behoort tot het bosgebied Bosland. De Lommelse Sahara is gelegen in de onmiddellijke omgeving van het Kempisch kanaal waarover de voetgangersbrug een poort tot dit zanderig gebied vormt. Het gebied is Europees beschermd als onderdeel van Natura 2000-gebied ‘Valleigebied van de Kleine Nete met brongebieden, moerassen en heiden
Ontstaan Dit natuurgebied met vele mogelijkheden tot wandelen en fietsen is ontstaan door menselijke activiteiten. Zo ontstond de plas door zandwinning tussen 1920 en 1925 en zorgde de uitwaseming van de vroegere Om verdere uitdeining te voorkomen, werd na de Tweede Wereldoorlog naaldbebossing aangelegd. Met behulp van hagen van sprokkelhout (zogenaamde ‘mutsaards’) werd het proces van complete verzanding voorkomen. Hierdoor werd het zandgebied in omvang tot de huidige 193 hectare teruggedrongen. Heden ten dage staat het gebied bekend om de talloze watervogels en de exotische verwilderde zwarte zwanen.zinkfabriek van Lommel-Werkplaatsen er tussen 1902 en 1940 voor dat alle groene beplanting verdween. Het resultaat was 350 hectare dor landschap bedekt met wit zand. De Lommelse Sahara werd in 2005 uitgeroepen tot een van de “Allermooiste plekjes van Vlaanderen”. De springstoffenfabriek Poudreries Réunies de Belgique had voorheen haar testterrein op de Sahara. Hiervan zijn er restanten terug te vinden zoals een schuilhut, de plek waarin werknemers zich verscholen bij het testen van granaten. Ook ligt er een ruïne van een vernietigingsput, een bouwwerk met een diameter van zo’n 10 meter waarin overbodige munitie werd afgebroken. Evenals de originele betonnen veiligheidspiramides, die granaatscherven en kanonskogels moesten tegenhouden. Bij opgravingen in mei 2013 werd een grondlaag ontdekt die teruggaat tot in het laatglaciaal, oftewel de late periode van de ‘laatste ijstijd’, zo’n 14.000 jaar geleden. (bron Wikipedia)
Van tevoren had ik een mooie wandeling uitgestippeld. Eens op de parking en al mijn foto spullen klaar, camera’s, statief en uiteraard de Kase filters.
Wandeling van ongeveer 6km.
Mijn eerste halte was aan de uitkijktoren waar ik een mooi zicht had over het water en zon mooi zag opkomen. Eerst foto’ s genomen beneden aan de uitkijktoren en dan op de uitkijktoren.
Van beneden aan de uitkijktoren
Vanop de uitkijktoren.. Deze niet van de zonsopkomst is een panorama.
Van daaruit mijn wandeling verder gezet naar het strand van de Lommelse Sahara. Dit is vrij groot en de plas die er is, is ook de grootste. In de zomer vind je hier veel zonnekloppers.
Op het strand
Dan verder mijn wandeling rond de grote plas en langs de uitkijktoren in de andere richting. Vandaar kan je de uitkijktoren mooi fotograferen met weerkaatsing in het water.
De uitkijktoren vanop verschillende plaatsen
Dit gebied is ook heel goed geschikt om met het gezin (kinderen) te doen. Er is trouwens een wandeling speciaal voor de kinderen met zoektocht en vragen die tijdens de wandeling moeten opgelost worden. Een aanrader.
Er zijn nog enkele meerdere foto’s, zie hiervoor op deze link.
Trouwens als je eens meer wil leren over landschapsfotografie met Kase filters kijk dan eens op deze link. Ik geef regelmatig workshops over het gebruik van filters in landschapsfotografie.
Steeds op zoek naar andere natuurgebieden om deze te gaan verkennen was mijn keuze deze keer gevallen op Keuzemeersen te Drongen. Zowel in het boek van Koen De Langhe (Fotogeniek Vlaanderen) als in het boek van Bart Heirweg (De mooiste fotolocaties van België) vind je een uitgebreide beschrijving van het gebied. Voor deze die de boeken nog niet moeste hebben, zeker een aanrader.
De De Keuzemeersen zijn een natuurgebied en natuurreservaat aan de linkeroever van de Leie in Drongen en in Baarle-Drongen, onderdeel van de gemeente Gent, dat deel uitmaakt van het natuurpark Levende Leie. Een verschil met de andere meersen rond Gent is de aanwezigheid van heel wat houtkanten en knotwilgenrijen. Het gebied bestaat uit de Noordelijke en de Zuidelijke Keuzemeersen, doorsneden door de E40. Sinds januari 2019 is de fusie van het natuurreservaat Keuzemeersen met het meer noordoostelijk gelegen natuurreservaat Assels erkend. zijn een natuurgebied en natuurreservaat aan de linkeroever van de Leie in Drongen en in Baarle-Drongen, onderdeel van de gemeente Gent, dat deel uitmaakt van het natuurpark Levende Leie. Een verschil met de andere meersen rond Gent is de aanwezigheid van heel wat houtkanten en knotwilgenrijen. Het gebied bestaat uit de Noordelijke en de Zuidelijke Keuzemeersen, doorsneden door de E40. Sinds januari 2019 is de fusie van het natuurreservaat Keuzemeersen met het meer noordoostelijk gelegen natuurreservaat Assels erkend. (bron Wikipedia)
Voor mijn fotografische wandeling heb ik mijn wagen geparkeerd in Keuzemeers 23, Drongen (einde van de doorlopende straat). Vandaar ben je onmiddellijk op de uitgestippelde wandeling.
Zoals jullie allicht al weten ben ik Brand Ambassadeur en gebruiker vanKase Filters, deze mogen dan ook nooit ontbreken tijdens mijn fototocht.
’s Morgensvroeg voor zonsopkomst was ik ter plaatsen om tijdig op de juiste plaats te zijn. Om de opkomende zon te kunnen fotograferen.
Zonsopkomst aan de Leie in Keuzemeersen
Daarna mijn wandeling verder gezet. En, wanneer ik ergens een mooie compositie zag, natuurlijk fotokes maken. Deze zijn gemaakt nadat ik na mijn wandeling terug tot aan de Leie was gewandeld.
Foto’s later op de dag.
Zeker een aanrader, maar een betere periode is denk ik mei. Voor alle andere zie hier.
Op naar de volgende vanuit een ander natuurgebied, wie weet waar ik nu weeral zal uitkomen.
Het Griesbroek is een natuurgebied in het Grote Netewoud in de Belgische gemeente Balen. Het ligt tussen Hulsen en Olmen in de vallei van de Grote Nete en wordt beheerd door Natuurpunt. Naast de Grote Nete stromen ook de Heiloop en de Laak[bron?] door het gebied.
Het gebied, oorspronkelijk een broekbos, werd vanaf de 10e eeuw ontbost. Aanvankelijk werd het gebruikt om schapen te weiden, later kwamen er omheinde beemden die als hooiland in gebruik waren. Omstreeks 1500 was dit een feit. Later kwamen werd met een vloedbeemdensysteem voedselrijk water van de Grote Nete opgebracht om de grasproductie te doen stijgen. Turfwinning werd eeuwenlang beoefend en eind 19e eeuw werd ook ijzeroer gewonnen.
In de jaren 50 van de 20e eeuw werd het bevloeiingssysteem verlaten en zorgde kunstmest voor de vruchtbaarheid. De natte beemden bleken echter niet geschikt voor landbouwmachines. en ze werden steeds vaker verlaten. Er werden hier en daar Canadapopulieren geplant en visvijvers gegraven. Andere delen werden moerassig en daar ontstonden weer elzen- en wilgenstruwelen.
In het gebied tussen Heiloop, Binnenbrokken (straat) en het Kanaal Dessel-Kwaadmechelen heeft zich, na het beëindigen van het vloedbeemdsysteem, weer broekbos gevormd. Ten noorden en ten zuiden daarvan ligt kleinschalig agrarisch gebied.
Door Natuurpunt worden percelen aangekocht in het gebied. Omstreeks 2012 bedraagt de totale oppervlakte 40 ha. De aankoopperimeter van Natuurpunt bedraagt zo’n 150 ha. (bron Wikipedia)
Ik heb deze wandeling enkele weken geleden gedaan en hoopte op een mooie zonsopkomst, maar dat viel wat tegen. Toch heb ik er een mooie wandeling van gemaakt. Hieronder vind je de wandeling, rood is de volledige wandeling, maar fotografisch is het beter te vertrekken vanop de parking en vandaar naar knooppunt 83 te wandelen (via blauwe markering). Vanaf punt 83 wandel je vervolgens richting knooppunt 82 en zo verder tot knooppunt 81 en dan terug naar de parking. Ga je voor de zonsopkomst vertrek dan via knooppunt 81 naar knooppunt 82. Je komt dan vlug via verschillende vijvers waar je een mooie zonsopkomst kan fotograferen. Tussen de parking en knooppunt 83 steek je de Grote Nete (Hier noemen ze het de Grote Neet) over een mooie brug van boomstammen. Ook belangrijk, vergeet je botten (laarzen) niet, het is er zeer drassig.
Uiteraard mogen je filters niet ontbreken (CPL, ND, GND, …….). Zoals altijd gebruik ik deze van Kase, gewoon omdat het de beste zijn op de markt.
Een foto via de verkorting van de parking naar knooppunt 83. De brug
Brug
Enkele foto’s tijdens de rest van de wandeling.
In het Griesbroek
Van zodra je terug aan je auto bent, rijdt dan niet direct huiswaarts maar passeer eerst nog eens langs de Straalmolen in de Watermolenweg 2, Balen. Hier kan je van de Grote Neet op de brug een mooie foto maken.
De Grote Neet
Het is een mooie natuurgebied, maar fotografisch is het een hele uitdaging om de juiste plaats te vinden voor het maken van mooie, kleurrijke foto’s.
De Dender (Frans: Dendre) is een rivier in België in het stroomgebied van de Schelde. Zij stroomt door de provincies Henegouwen, Oost-Vlaanderen en Vlaams-Brabant over een lengte van 65 km. De Dender ontstaat in Aat (hoogte ong. 40m TAW) door samenvloeiing van de Oostelijke Dender (bron op de grens tussen Masnuy-Saint-Jean en Masnuy-Saint-Pierre) en de Westelijke of Kleine Dender (bron te Barry) en mondt in Dendermonde op de rechteroever in de Schelde uit.
Mijn wandeling starte te Idegem een dorp in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen en een deelgemeente van de stad Geraardsbergen. Het dorp ligt in Zandlemig Vlaanderen en de Denderstreek en heeft als enige plaats aan de Dender nog een veerpont.
Parkeren doe je best in de Ankerstraat aan de sluis.
Parking aan de sluis
Vanaf de parking wandel je over de sluis en voor de zonsopkomst sla je links af. De Dender is hier kronkelend en heb je vele mogelijkheden om een mooie zonsopkomst te fotograferen. Uiteraard moet er wel een mooie zonsopkomst zijn. Ik had me laten vangen door Skyfire (een app die voorspellingen doet al of niet een mooie zonsopkomst/zonsondergang is). Ik had dus tegenslag en was het alleen maar grijs.
Als je vroeg genoeg gaat en je bent er nog tijdens het blauwe uurtje, kan je hiervan ook mooie foto’s maken
Tijdens het blauwe uurtje
En wanneer er geen kleur in de lucht is (alleen grijs) dan ga je met de foto’s op je PC spelen. Eerst wat basisbewerkingen in Lightroom, een mooie lucht toevoegen met Luminar en te slotte hem omzetten in z/w in Nick Collection.
Doorkijkje
Gemanipuleerde foto’s
Hierbij ook enkele die niet bewerkt zijn.
Als je voor zonsondergang wil ernaartoe gaan, ga dan de sluis over en sla rechts af.
Ik was er op een slecht moment maar ga zeker nog eens terug.
Als je alle andere foto’s wil zien, kan dat via deze URL
Het Zennegat is de plaats in Battel te Mechelen waar verschillende waterlopen samen lopen. De Zenne komt er samen met het Kanaal Leuven-Dijle (de Leuvense vaart) en stromen dan in de Dijle, die enkele honderden meters verder dan weer samenvloeit met de Nete om alzo de Rupel te vormen. Het stukje Dijle tussen het Zennegat en de monding in de Rupel wordt in de volksmond de Koestaart genoemd.
In het Zennegat bevindt zich in een beschermde archeologische zone sinds 2014.
Sinds eeuwen woonden hier enkele families, die van vader op zoon het beroep van bootsleper (jagen) uitoefenden. Deze beroepsactiviteit verdween er naarmate de vaartuigen gemotoriseerd werden. Het aantal huizen varieerde steeds rond de 20.
Het idyllische gehucht werd tijdens de 20e eeuw meer en meer een woonplaats voor kunstenaars, muzikanten en non-conformistische figuren. Sinds enkele jaren woont ook actrice en tv-presentatrice Tine Van den Brande er. De eveneens aan het Zennegat verblijvende jazz- en improvisatiemuzikant André Goudbeek maakte in 2005 een naar de plaats genoemde cd met bandoneon-improvisaties. Ook de non-conformistische Mechelse tekenaar en schilder Frans Croes woonde tot aan zijn dood in 2011 aan het Zennegat, en had er ook zijn atelier. (bron Wikipedia)
Op een vroege morgen voor zonsopkomst heb ik me begeven naar het Zennegat in Mechelen. Met de bedoeling eerst de zonsopkomst te fotograferen en dan er een kleine wandeling aan te koppelen. Uiteraard was al het fotomateriaal mee en ook mijn Kase filters mochten niet ontbreken.
Me eerst naar de plaats begeven waar vroeger een bos was en nu een overstromingsgebied is geworden voor de Dijle.
Zicht over het overstromingsgebied met in de achtergrond Mechelen
Via de wandel- fietsbrug over het kanaal Dijle – Leuven naar de volgende brug over de Zenne. Hierbij een foto van de Zenne bij laagwater.
De Zenne bij laagwater
Van hier verder naar de Dijle, eentje vooraleer het kanaal en de Zenne uitmond in de Dijle.
Zicht over de Dijle richting Mechelen
Mijn wandeling verder gezet richting waar de Dijle uitmond in de Nete om vervolgens samen onder de naam Rupel verder richting Schelde.
Daarna terug richting auto maart eerst nog eens rond de enkele huizen lopen en een fotoke maken waar de Zenne en het kanaal Dijle – Leuven samenkomen.
En zo zit er mijn mooie fotografische wandeling er weeral op. Tot de volgende.
De stad telt in 2020 36.631 inwoners en ligt aan de samenloop van de Grote Nete en de Kleine Nete. Lier wordt “de poort der Kempen” genoemd en kreeg de bijnaam Lierke Plezierke. Haar patroonheilige is Gummarus en de spotnaam voor een Lierenaar is “schape(n)kop”.
Wil je nog meer weten over de stad Lier neem dan een kijkje op Wikipedia. Op Wikipedia is er heel veel info te raadplegen.
Ik was vrij laat in de namiddag vertrokken om eerst de zonsondergang en dan daarna avondfotografie te gaan doen in de stad.
De stad Lier heeft met het stadspark, Grote Markt, begijnhof, Zimmertoren, Sint Gumaruskerk, ’t Spuihuis en nog zoveel meer veel te bieden om prachtige avondfotografie te doen.
Na het parkeren van mijn auto op de vrije parking aan CC De Mol is het maar enkele minuten wandelen tot aan de Nete waar je, normaal, een mooie zonsondergang kan fotograferen. Skyfire gaf aan dat er 50% was op een mooie zonsondergang. Helaas waren er op dat moment en in het westen teveel wolken om die mooie zonsondergang te fotograferen. toch een poging gedaan en de Kase filters mochten natuurlijk niet ontbreken.
Dan nu enkele foto’s van de ondergaande zon aan de Nete. Deze foto’s zijn gemaakt voor de Nete splits in Grote-en Kleine Nete.
Aan de Nete in Lier
Daarna naar het stadspark. Niet groot, maar wel mooi. Het was de bedoeling hier steeds gebruik te maken van de Kase Neutral Night filter, maar ik heb hem laten vallen en gebroken en niet meer bruikbaar. Dus maar zonder dan. Ook maar één foto vanuit het park.
In het stadspark van Lier
Daarna naar de werf. Hier kan je vanop verschillende standpunten mooie foto’s maken van het Fortuin, binnen Nete, Vismarkt, …..
Op de werf in Lier
Vandaar naar de Schapenkoppenstraat. Hier is een standbeeld die verwijst naar de bijnaam van de Lierenaar, Schapenkop.
Standbeeld Schapenkoppen
Vandaar naar het begijnhof. Dit begijnhof is erkend werelderfgoed.
In het begijnhof
En dan naar het Zimmerplein met de Zimmertoren en Zimmer museum. Zeker een bezoek brengen.
Van aan de gevangenen poort richting Zimmertoren
En dan naar de Grote Markt. Hier vinden we het stadshuis met Belfort. Tevens had het stadsbestuur beslist de kerst-, eindejaarsverlichting een maand langer te laten hangen en branden.
Op de Grote Markt van Lier
Dan naar de vismarkt. Mooi zicht op de Sint Gumarustoren.
Toren van de Sint Gumaruskerk vanop de Vismarkt
Te slotte naar het Spuihuis op de vesten.
”t Spuihuis op de vesten
En zo zat mijn avondwandeling er alweer op. Op naar de volgende.
Kalkense Meersen Als een van de grootste overblijfselen van de Scheldemeersen vormt het een laaggelegen vochtig gebied in de voormalige overstromingsvlakte van de Schelde. Door het gebied loopt ook een oude Scheldearm, die bij het rechttrekken van de Schelde werd afgesneden.
De gebieden waren te nat om te voldoen als bouwgrond. Tot in de 19e eeuw werd hier turf ontgonnen. Zo ontstonden poelen die vogels aantrekken. Het is een aaneensluiting van de Kastermeersen (Wetteren), Broekmeers (Kalken), Springels (Wetteren), wijmeers (gecontroleerd overstromingsgebied Uitbergen), Molenmeers (Kalken), Scherenmeersen (Overmere) en Belham (aan de Bellebeek – Den Aard). (bron Wikipedia)
Den Aard Aard of Den Aard is een straat en gehucht in de Belgische gemeente Wichelen, meer bepaald in Schellebelle. Het gehucht ligt geïsoleerd van Schellebelle aan de overkant van de Schelde. Het grenst aan de Kalkense Meersen (gemeente Laarne) en aan de Bellebeek, de natuurlijke grens met Uitbergen (gemeente Berlare).
Aard betekent scheepsaanlegplaats. Den Aard is met het dorp van Schellebelle verbonden door een veer dat teruggaat tot de 13e eeuw. Den Aard was daarvoor een landelijke wijk van Schellebelle, maar door een wijziging in de loop van de Schelde werd het ervan gescheiden. Het veer wordt tegenwoordig door de afdeling Zeeschelde van Waterwegen en Zeekanaal uitgebaat.
Dankzij zijn ligging aan de Schelde en op de rand van het fiets- en wandelgebied Kalkense Meersen, beschikt Den Aard nog steeds over twee cafés. Deze liggen achter een kleine betonnen muur, die in 1938 werd opgericht voor de waterkering. (bron Wikipedia)
Het veer Het veer van Schellebelle is een gratis openbare veerdienst voor voetgangers en fietsers over de Schelde tussen het dorp van Schellebelle aan de ene kant en het natuurgebied Kalkense Meersen met het gehucht Aard aan de andere kant. Schellebelle is een deelgemeente van de Oost-Vlaamse gemeente Wichelen.
Het is een van de oudste overzetten op de Beneden Schelde of Zee Schelde. Het veer zou aan het begin van de 13e eeuw ontstaan zijn nadat de Scheldeloop gewijzigd was waardoor de landelijke wijk Aard van Schellebelle werd afgesneden. In 1798 werd het veer eigendom van de staat. Tot de jaren 1950 werd er gebruikgemaakt van een houten pont. Het bleef nog tot in de jaren 60 een kettingpont. De oude veerdam verdween in 1982, bij het ophogen van de dijken.[1] In 2011 werd de waterkering opgehoogd en werden er vlottende steigers aangelegd.
In tegenstelling tot de meeste andere veerboten op Vlaamse waterlopen vaart het veer van Schellebelle niet over op vaste tijdstippen, maar telkens er passagiers zijn. Op beide oevers hangt een bel waarmee men het veer kan roepen. (bron Wikipedia)
Parkeren Als je een vroege vogel bent en je wil ter plaatsen zijn voor zonsopkomst in de lente en/of de zomer is het best te parkeren in Den Aard aan het veer. Ben je geen vroege vogel en wil je alleen maar gaan wandelen kan je ook parkeren aan de kerk in Schellebelle en het veer nemen. Het veer vaart vanaf 07u00.
Wandeling en mooie foto locaties. Zoals altijd ga ik eerst voor de zonsopkomst en zodra het mooie licht voorbij is koppel ik dit aan een wandeling van een goede 6 à 8km.
Wandeling door de Kalkense Meersen
Uiteraard zoals altijd bij landschapsfotografie ontbreken mijn Kase Filters niet. Het gebruik van de Kase Filters maakt het me mogelijk de foto zo te maken dat er in de nabewerking zo goed als niets moeten worden aangepast.
Foto’s vanop de aanlegsteiger van het Veer zowel op de linker dan de rechteroever.
Vanop de aanlegsteiger van het Veer
De andere foto’s zijn gemaakt tijdens mijn wandeling door de Kalkense Meersen. Mijn bevinding is dat het voor landschapsfotografen een echte uitdaging is om tot mooie foto’s te komen. Het is meer een overstromingsgebied, dus natte weilanden.
Gemaakte foto’s tijdens mijn wandeling door de Kalkense Meersen
Zo, ik ben aan het einde gekomen van dit verhaal. Wandel je graag (met gezin of alleen) zeker een aanrader. Voor de landschapsfotograaf is het een uitdaging, maar toch proberen zou ik zeggen.
Tot de volgende en houdt het gezond. Ik wens jullie dan ook een gelukkig, gezond en een fotografisch 2021.
De Durme is een Belgische zijrivier van de Schelde.
Men beschouwt de Durme als de verzamelnaam voor de Bovendurme en Benedendurme, en veelal als een samenvloeiing van de Zuidlede en de Moervaart ter hoogte van Daknam, een deelgemeente van Lokeren. De oorspronkelijke rivier was echter veel langer (102km), en omvatte onder meer de Moervaart. De Durme vloeit in de Schelde nabij Tielrode, deelgemeente van Temse. De lengte van Moervaart en Durme samen is 45 km. (bron Wikipedia)
Een drietal weken geleden heb ik me naar Tielrode begeven om rondje te doen aan de Durme. Volgens de weersverwachtingen was er mist en daarbij een kleine kans op een mooie zonsopkomst. Ik geladen met camera’s, lenzen, statief en Kase filters was ervoor zonsopkomst ter plaatsen.
De volgende wandeling had ik voorbereid met enkele nuttige plaatsen om foto’s te maken.
Parkeren doe je op de parking (N51° 06.736′ E4° 09.681′) van de voetbalploeg in Tielrode, ruime parking aldaar. Vandaar is het maar een dertigtal meters tot een mooie plaats (N51° 06.714′ E4° 09.757′) waar je in de lente, herfst en winter makkelijk de zonsopkomst kan fotograferen. Zoals al geschreven hierboven was er mist, en ja, veel mist die maar niet wilde optrekken.
In de mist wachten op de zon en het verdwijnen van de mist.
Na hier te wachten en het toch niet direct lukte. Ben ik mijn wandeling gestart naar de volgende stop, de samenvloeiing van Durme en Schelde. Dit viel wat tegen, ze zijn er op de dijk grote werken aan het uitvoeren en tussen de wandeldijk en de Schelde is er veel wildgroei waardoor het van op deze plek (N51° 06.376′ E4° 10.918′) niet te fotograferen is.
Ik terug richting overzet en onderweg dit standbeeld. Weet niet wat het is, maar toch mooi.
Wat is het?
De overzet genomen en dan de mooiste plek gezocht (N51° 06.446′ E4° 10.190′) om het kerkje van Tielrode te fotograferen. En ik had wat geluk de mist was ondertussen aan het verdwijnen.
Zicht op het kerkje van Tielrode
Vanaf hier heb ik mijn wandeling rond de Durme verder gezet en het ie niet makkelijk, echt zoeken, om nog mooie foto’s te kunnen maken van de Durme. Aan bijde oevers is er wildgroei en vrij veel riet.
Eentje van de zeldzame plaatsen waar je dicht aan het water kan
Bijna terug aan mijn vertrekpunt was er een plaats waar ik nogmaals dichter bij het water kon.
Vanop een duiker tegen het water
Vandaar terug naar de auto en me verplaatst naar de Oude Durme in Waasmunster. En ook hier nog een kleine wandeling gedaan. En, dit is wel de moeite om in de lente of herfst te gaan fotograferen.
Wandeling langs de Oude Durme
Parkeren doe je aan het Palingshuis (N51° 06.145′ E4° 06.227′) en vandaar vang je de wandeling aan richting oosten. Wandel hier langs de Oude Durme en als je foto’s maakt probeer de kleurrijke bootjes mee in je foto te nemen. Het stuk langs de Durme is niet zo interessant, je kan dus bete rop en af gaan.
Aan de Oude Durme.
Hopelijk geniet je van deze blog en graag tot de volgende.
Afgelopen dinsdag eens een wandeling gedaan in het Meerdaalwoud in Oud-Heverlee.
Het Meerdaalbos of Meerdaalwoud is een bosgebied op de grens van de Belgische provincies Vlaams-Brabant en Waals-Brabant, op ruwweg tien kilometer ten zuiden van de stad Leuven. Het ligt op het grondgebied van de gemeenten Oud-Heverlee, Bierbeek, Bevekom en Graven en behoort tot het boscomplex Meerdaalwoud, Heverleebos en Egenhovenbos. Het geheel wordt van noord naar zuid doorkruist door de N25 van Blanden naar Hamme-Mille (de Naamsesteenweg). Dwars hierop bevindt zich de Weertsedreef/Weertstraat, die Sint-Joris-Weert met Mollendaal verbindt. Het Meerdaalbos telt 7 bosreservaten: Everzwijnbad (27 ha), Drie Eiken (7 ha), Grote Konijnenpijp (25 ha), Pruikenmakers (39 ha), Veldkant van de Renissart (19 ha), Mommedel (25 ha) en Heide (32 ha). Het Meerdaalbos is Europees beschermd als onderdeel van Natura 2000-gebied ‘Valleien van de Dijle, Laan en IJse met aangrenzende bos- en moerasgebieden’ (BE2400011).
Aan de westzijde wordt dit grotendeels openbare bosgebied (domeinbos) begrensd door Sint-Joris-Weert, Spoorlijn 139 en de Dijle, aan de noordzijde door het Zoet Water, Vaalbeek en Blanden, aan de oostzijde door Bierbeek en het gehucht Mollendaal en ten slotte aan de zuidzijde door Hamme-Mille en Nethen.
Aan de westelijke rand van het Meerdaalbos te Sint-Joris-Weert, bevindt zich het jeugdverblijf “De Kluis” van de Scouts en Gidsen Vlaanderen, waar in 2003 en 2009 de Flamboree plaatsvond. (bron Wikipedia)
Geografie. Het huidige Meerdaalbos/Meerdaalwoud heeft een oppervlakte van ongeveer 1255 hectare en is daarmee ongeveer twee keer zo groot als het meer noordelijke – en dus dichter bij Leuven gelegen – Heverleebos. Het wordt doorgaans in drie verschillend benoemde delen opgesplitst:
het Mollendaalbos, gelegen ten oosten van de Naamsesteenweg,
het Meerdaalbos in de strikte zin, gelegen ten westen van de Naamsesteenweg en
het Kouterbos, gelegen in het noorden nabij Zoet Water.
Het laagste punt ligt in het Kouterbos: ongeveer 35 meter boven de zeespiegel. In het Mollendaalbos bevindt zich de hoogste plek: 108 meter TAW. Centraal in het Meerdaalbos situeert zich de 102,5 meter hoge Tomberg. Net ten noorden van de camping “La Hetraie” ontspringt de Hertebron. In het brongebied van het Hertebron en in een andere belangrijke bronzone van het Meerdaalbos liggen vijvers: de Paddenpoel nabij De Kluis en de Warandevijver nabij de Naamseseteenweg. Het dal van de Paddepoel van het Warandedal zijn de twee belangrijkste dalen van Meerdaal. Naast de Hertebron zijn er ook de Kluisbron en de Borrebron. (bron Wikipedia)
Mijn wandeling vertrok op de parking van Weertsedreef (kleine parking waar enkele auto’s kunnen staan).
Vervolgens had ik een wandeling van een 9-tal kilometers uitgestippeld. Een 30-tal minuten voor zonsopkomst was ik er en na al het fotomateriaal (Camera, lenzen, Kase filters, statief, ….) genomen te hebben vertrokken.
De wandeling van 9km, knooppunt 111, 128, 129, 109, 126, 110, 127 en 111)
Vanaf het knooppunt 111 over de Tomberg. ‘k Weet niet wat de bedoeling is van dit werk boven op de Tomberg, maar schuilen voor de regen zal zeker niet gaan.
Alhoewel de bomen (Beuken, Eiken, ….) nog een groen bladerdek hadden waren de varens al bijna hun kleur verloren.
Sommige bomen wilde wel wat kleur geven.
De wandeling loopt tevens langs de Warandevijver.
Tijdens je wandeling loop je door prachtige dreven, maar ook door zeer drassige kleine wegentjes.
Wil je alle foto’s bekijken dan kan dat via deze URL
De Mechelse Heide is een natuurgebied tussen As en Mechelen-aan-de-Maas. Het gebied is gelegen op de oostrand van het Kempens Plateau en is ongeveer 700 ha groot. In 1967 werd het gebied aangewezen als natuurreservaat. Omstreeks 2000 werd een drukke autoweg, die dwars door dit gebied liep, afgesloten voor gemotoriseerd verkeer. Het gebied maakt onderdeel uit van het Nationaal Park Hoge Kempen en wordt beheerd door het Agentschap voor Natuur en Bos. De bodem bestaat uit lemig zand met hier en daar veen. Het gebied is Europees beschermd als onderdeel van Natura 2000-gebied;
In de nabijheid van het gebied worden een aantal zand- en grindgroeven aangetroffen. Het betreft een gebied van 346 ha, verdeeld in een noordelijk en een zuidelijk deel. Na ontgrinding worden deze gebieden herontwikkeld als natuurgebied, waar oorspronkelijk gedeeltelijk een landbouwherbestemming was gedacht
Recreatie (bron Wikipedia)
Een toegangspoort tot het Nationaal Park bevindt zich ten westen van Mechelen aan de Maas, aan de Joseph Smeetslaan 280. Deze toegangspoort richt zich speciaal op wandelaars. Er zijn ook wandelroutes uitgezet door de Kikbeekvallei en in het Mechels Bos. De topattractie van deze toegangspoort is de paarse heide van de Mechelse Heide. Deze paarse kleur komt ook terug in het logo van de toegangspoort, een paarse voetafdruk. Hier bevindt zich onder meer het Ven Onder de Berg, en de steilrand van het plateau, van waar men een uitzichtpunt over het gebied heeft.
Aan de toegangspoort Mechelse heide bevindt zich geen bezoekersonthaal. Er is enkel een schuilhut terug te vinden met aanwijzingen, regels en een kaart van het wandelgebied waarop de wandelroutes aangeduid zijn die aan deze poort vertrekken of in het wandelgebied Mechelse heide gelegen zijn. Andere faciliteiten aan deze toegangspoort zijn een picknickweide en een cafetaria die open is van februari tot november. Verder bevindt zich ook een camping bij de cafetaria.
Mijn uitdaging. Ik was vooral naar de Mechelse Heide getrokken om er de paarse heide te fotograferen. Maar eerst wilde ik de zonsopkomst over het meer fotograferen. Als Brand Ambassadeur van Kasefilters Benelux ontbreken natuurlijk niet de Kase filters om tot mooie foto’s te komen die (bjna) geen nabewerking vragen.
De wandeling Ik had ook zelf een wandeling uitgestippeld die een beetje afwijkt van de bestaande gele wandeling die vertrekt vanop de parking aan Camping Salamander.
Mijn eerste stop aan het meer. Op basis van de mistradar (6 van de 8 stations gaven kans op mist) en op basis van Skyfire (voorspeller zonsopkomst en zonsondergang) zou er voor 60 à 70% kans zijn op een mooie zonsopkomst. Spijtig, maar in het oosten veel bewolking en achter me, westen, geen wolken. Dan maar proberen het beste ervan te maken. Hierbij enkele van aan het meer.
Aan het meer
Dan richting heide. Wat was ik blij dat ik niet volledig de gele wandeling volg. Door grondig onderzoek via google, google earth, stafkaart, ….) Was er meer te beleven via een andere weg (zie kaartje in het begin van mijn blog). Vergeet ook niet door de vallei heen en weer te wandelen alvorens je terug richting parking trekt (rood aangegeven op kaart). Echter om de heel mooie paarse kleur van de heide was ik enkele dagen te vroeg. Dit weekend en begin volgende week is het moment volgens mij.
Op de heide
Ik ga zeker er nog terug naar toe, niet dit jaar, maar zeker volgend jaar. Misschien nu eens naar De Teut trekken, ook meer dan de moeite.
Afgelopen dinsdagavond en uitstapje gedaan naar Klein-Willebroek om de zonsondergang te fotograferen aan de Rupel.
De Rupel is een revier van ongeveer 12km lang tussen de Nete en de Schelde. De Rupel is vanaf Rumst de verlenging van de Nete en mond uit in de Schelde tegenover Ruppelmonde.
Ik had de wagen geparkeerd in Klein – Willebroek en vandaar heb ik me via het jaagpad richting Heindonk begeven tot ik een geschikte plaats vond om de zonsondergang over de Rupel te fotograferen. Ik moet zeggen niet makkelijk. Tussen het jaagpad en de Rupel is op de meeste plaatsen er een vrij grote afstand die begroeid is met allerlei groen. Je moet al een waaghals zijn om er door te kruipen en het gevaar te lopen om te vallen over de grote stenen die er liggen. Gelukkig had ik na enkele kilometers de geschikte plaats gevonden.
Snel mijn apparatuur (Canon EOSR, 17-40mm, Kase filters en Canon 6D met 70-200) in gereedheid gebracht.
Vanop de oever aan de Rupel
Daarna terug naar de auto. Maar alvorens terug huiswaarts te keren nog snel deze foto van de skyline van Boom.
Zocht op de kaaien in Boom
Mocht je interesse hebben om met mij eens op pad te gaan laat het weten. Er zijn regelmatig workshops.
Een kleine week geleden heb ik me naar de Jutse Plassen in Koningshooikt (deelgemeente van Lier). De Jutse Plassen zijn een overstromingsgebied dat in 2006 geopend werd. In het verleden waren er al meermaals overstromingen geweest in sommige straten van Koningshooikt. De Itterbeek die er door stroomt was hier de oorzaak van. Door het aanleggen van de Jutse Plassen die zomaar eventjes 11 hectare en 30 are groot is en kan tot 100.000 kubieke meter water opvangen. Er zijn twee grote poelen waar constant water in staat. Via twee grote watergangen kan het water in en uit de poelen lopen.
Momenteel wordt het gebied beheerd door Natuurpunt. Er zitten steeds verschillende watervogels en ook de Ijsvogel is er al gespot.
Ik er op een avond naar toe want volgens de app ‘Skyfire’ zou het een fantastische zonsondergang zijn. Ik mijn Kase filters, fototoestellen, lenzen en statief in de auto en hop ik weg.
Snel mijn laarzen aan en naar, volgens mij, het mooiste plekje om te fotograferen van de ondergaande zon met een grote plas voor me.
Hierbij enkele foto’s van die avond.
Aan de Jutse Plassen
Geniet ervan en ga er zeker eens een bezoekje brengen. Indien je wenst er met mij eens op uit te trekken om wat meer te leren over landschapsfotografie met gebruik van filters mag je me steeds contacteren.
Te gevolgen van COVID-19 is het ons verboden niet essentiële verplaatsingen te maken, dus ook niet voor onze hobby/sport fotografie. Ja, ik durf te zeggen dat voor mij fotografie ook sport is, meestal als we in of naar een natuurgebied ons begeven leggen we ook wel wat kilometertjes af al wandelend.
Niet zover van mijn woning is er een klein natuurgebied ‘Krankebossen’ niet groot maar in combinatie met de omliggende weilanden toch eens interessant om ernaar toe te gaan.
Je kan het natuurgebied ‘Krankebossen’ bereiken via langs een pad vertrekkend vanuit de Berkenstraat (ter hoogte van huisnummer 34). Vanop het pad zijn de hooilanden mooi te overzien, inclusief de zone met dotterbloemen.
Beschrijving en wat is er zoal te beleven in dit natuurgebied. Het natuurgebied Krankebossen draagt de naam van zijn historische eigenaar, de instelling van de Mechelse begijnen die instonden voor de verzorging en opvang van zieken en gekwetsten. De Krankebossen liggen ten noorden van de Beerzelberg, een 51 meter hoge getuigenheuvel, die pal op de waterscheiding tussen het Dijle- en Netebekken ligt. Ze vormen het kwelgebied van deze berg. Natte en drogere delen wisselen elkaar hier af. Vroeger deden de droge delen dienst als akker. Vochtigere terreinen werden ingenomen door bosjes en natte hooilanden. Ook vandaag is deze structuur nog grotendeels aanwezig. Het eigenlijke natuurgebied is gelegen in de bronzone van de Itterbeek. Bijzondere planten zijn dotterbloem, holpijp, egelboterbloem, wilde bertram, watermunt, scherpe zegge, valse voszegge en moeraszegge. Bijzondere diersoorten zijn ree, steenuil, bosrietzanger, roodborsttapuit, roerdomp, oranjetipje, koevinkje, glimworm en grootoorvleermuis.
Ik heb meer begeven rond de Krankebossen in de weilanden. Hierbij enkele foto’s die ik die avond gemaakt heb.
Kase R-GNR
KASE CPL
Uiteraard mogen ook de Kase filters niet ontbreken. In dit geval KASE CPL en KASE R-GND
Eveneens in Beerzel beschikken we over Beerzelberg. Dit is het hoogste punt in de provincie Antwerpen met een hoogte van 51.6m. Beerzelberg is in menig opzicht merkwaardig te noemen. Door de afwisseling van open plekken met gesloten bos is er een interessante en aantrekkelijke ecologische en recreatieve structuur aanwezig.
Tussen 10 en 20 miljoen jaar geleden situeerde deze regio zich in een overgangszone van de zee naar het vasteland. Beerzelberg is een getuigenheuvel die tijdens het laat-tertiair is afgezet in een ondiepe kustzee (Diestiaanzee). De zanden die in deze periode zijn afgezet worden Diestiaanzanden genoemd. Het bijzondere aan die zanden is dat ze sterk glauconiethoudend zijn. Glauconiet bevat veel ijzer. Toen de zee zich definitief terugtrok stonden de afgezette zanden bloot aan verwering. Het glauconiet oxideerde tot limoniet en de roest die zo ontstond deed het zand aaneenklitten tot harde ijzerzandsteen. De zachtere lagen werden weggespoeld terwijl de harde laag weerstand bood tegen erosie. Daardoor ontstond een heuvelrug. Deze getuigenheuvel maakt deel uit van een hele reeks heuvels die in een NO-ZW-as georiënteerd zijn, lopende van het West-Vlaams Heuvelland tot de Kempense Heuvelrug in Kasterlee.
Op de kaart van Ferraris (1771-1778) is de centrale open plek op de top van Beerzelberg duidelijk te herkennen als een ronde open plek van waaruit een stelsel van wegen als stralen vertrekken. Temidden van Beerzelberg bevindt zich een open ruimte waar 27 dreven samenkomen. Dreven die elk uitzicht geven op een kerktoren. Die open plek is nog steeds aanwezig op de top van de heuvel.
In de winters van 1906-1907 en 1907-1908 werd het bergbos gekapt en gingen de dreven voorgoed verloren. Nadien kwam er meer heide op de heuvel. Beerzelberg deed ook nog dienst als militair domein dienst gedaan en was het decor van cyclo- en motorcrosswedstrijden. Vooral die laatste drukten hun stempel op het huidige uitzicht van de padeninfrastructuur. Vele paadjes die toen ontstonden, doorsnijden het domein kriskras.
Natuurwaarde Beerzelberg dankt zijn belang aan de aanwezigheid van een grote hoeveelheid hakhoutstoven. Sommige van die hakhoutstoven dateren uit de middeleeuwen en zijn van grote waarde voor het behoud van het autochtone genetische materiaal van onze inheemse soorten. Op Beerzelberg komen vooral eikenstoven voor, tot een diameter van 13 meter. Ze behoren tot de oudste eiken hakhoutstoven van de provincie, getuigen van meer dan 1000 jaar duurzaam beheer. Daarnaast zijn er stoven van tamme kastanje, beuk, plataan en ruwe berk. De enkele beukenstoven behoren wellicht tot de laatste oorspronkelijke beuken van Vlaanderen. De bodemtextuur van Beerzelberg bestaat grotendeels uit een zandleemcomplex. De vele bosranden en open plekken hebben een belangrijke natuurwaarde. De vegetatie vertoont kenmerken van het typische Kempisch district enerzijds en het Hagelands district anderzijds. In de zuidrand van het bos is er bijgevolg een bonte menging van boomsoorten en kruidachtigen met een goed ontwikkelde struiklaag. De rest van het bos wordt vooral gekenmerkt door een kruidlaag, bestaande uit bochtige smele en pijpenstrootje. Het bos bestaat grotendeels uit inheemse soorten en wordt slechts lokaal gekenmerkt door een belangrijke bijmenging van exoten.
In de periode van begin maart tot eind mei kan je op de open zandige plekken op speurtocht gaan naar zandbijtjes. De kegelvormige zandhoopjes nabij de ingang van het nest verraden hun aanwezigheid. De basterdzandloopkever komt eveneens voor op de open plekken met heide en met heischrale vegetaties, alsook talrijke sprinkhanen.
Buiten eekhoorn, konijn, egel en een aantal muizensoorten is het aandeel zoogdiersoorten voor het gebied uiterst beperkt. Het is wel een uitstekend jachtterrein voor de laatvlieger en de dwergvleermuis.
Beheer De afwisseling van open ruimtes en gesloten bos zorgt voor een aantrekkelijke ecologische infrastructuur. Deze kan best zo veel mogelijk behouden blijven. Het behoud van de hakhoutstoven is uiteraard prioritair.
De belangrijkste natuurwaarden zijn de open plekken en de bosranden langs die open plekken. Om spontane bebossing te voorkomen moet die opslag regelmatig gekapt en verwijderd worden. De bestrijding van Amerikaanse vogelkers en Japanse duizendknoop is een blijvend aandachtspunt. Het maaien en begrazen moet de heide jong en vitaal houden, duinzandvegetaties zijn in dit gebied ecologisch heel belangrijk.
De afwisseling van open ruimtes en gesloten bos geeft het ganse domein een aantrekkelijke ecologische waarde en moet dus zoveel mogelijk behouden blijven.
De volgende keer ga ik in oostelijke richting met name naar het Pelgrimhof en Hof te Speelbergen.
Met al dat gebeuren rond het Coronavirus (COVID19) en de opgelegde maatregelen door onze verschillende regeringen. Gisteren van de gelegenheid gebruik gemaakt om een tochtje te doen in het Mechels Broek te Muizen, Bonheiden en Mechelen.
Het Mechels Broek, gelegen op grondgebied van Mechelen, Bonheiden en Muizen, is een moerassig gebied naast de rivier de Dijle. Het natuurdomein wordt beheerd door vzw Natuurpunt. Er zijn veel verschillende soorten vogels aanwezig alsook vele amfibieën door de grote waterpartijen. Er grazen verscheidene Galloway-runderen. Het Mechels Broek leent zich uitstekend tot het maken van wandelingen door de natuur. Natuurobservatie kan dankzij een uitkijktoren, een vogelkijkhut en langsheen de oevers van de twee meren en het riviertje dat het gebied bevloeit, nl. de Boeimeerbeek ofte Vrouwvliet. Vlakbij ligt het sport- en recreatiedomein De Nekker en de evenementen- en tentoonstellingshal Nekkerhal.
In het Mechels Broek zijn er verschillende wandeling mogelijk. Ik had er voor gekozen de AS-Adventure wandeling van 5.5km te doen. Echter ik ben niet langs de Muizenhoekstraat vertrokken zoals de wandeling aanduidt, maar op het jaagpad/dijk langs de Dijle. Het lila gedeelte op de kaart, het blauwe is de volledige AS-Adventure wandeling.
De AS-Adventure wandeling
Weet dat tijdens mijn wandeling in de natuur steeds mijn Kase filters meegaan. De Kase filters zijn niet te missen tijdens het maken van landschapsfoto’s.
Als je ’s morgens voor zonsopkomst over het jaagpad (lila route op de kaart) kan je mooie foto’s nemen van de kerk van Muizen en gedeeltelijk de opkomende zon.
Gemaakt vanop het jaagpad.
Als je dan wat verder wandelt kom je in veruit het mooiste gedeelte van het Mechels Broek. Als het weer meezit en er hangt wat dauw over de lage weilanden en in mijn geval ook wat water kan je hier mooie foto’s maken met de opkomende zon aan de horizon.
Foto’s van de weilanden
Eens we het jaagpad verlaten en verder wandelen hebben we langs de linkerkant de vijver van het sport- en recreatiedomein De Nekker, in de verte kan je dan ook de St Romboutstoren van Mechelen zien. En rechts een kleine vijver van het Mechels Broek.
Vijver De Nekker met in de achtergrond de St Romboutstoren
De kleine vijver in het Mechels Broek
Eens op de terugweg naar het vertrekpunt is het nog wel een mooie wandeling maar niet zo fotogeniek meer. Zo ben ik terug het broek in gegaan waar je normaal start zodra je de Muizenhoekstraat verlaat bij de start van de wandeling. Eens terug op het jaagpad kan je terug naar je vertrekpunt.
Wandel je graag, alleen of met vrienden en/of gezin, zeker een aanrader. Wil je het maximum uit de fotografie halen, ga dan alleen of met vrienden die ook een passie hebben van landschapsfotografie.
Op een bewolkte zaterdag had ik afgesproken met collega Kase filters ambassadeur Thomas van der Laan in Nieuwegein te Nederland. Hierdoor moesten we elk ‘maar’ 150km rijden. Toch nog wel een serieus stuk.
Na een goede kop koffie en kennis gemaakt te hebben met mekaar was het tijd om de natuur/landschap in te trekken voor het maken van foto’s.Na wat zoekwerk, door Thomas, werd er besloten ons naar de oude steenbakkerij te begeven aan de Lek, Ossenwaard.
Overzicht van de Oude- en Nieuwe Lek te Ossenwaard
Uiteraard werden er door ons beide heel wat foto’s gemaakt. Al deze foto’s zijn gemaakt met een Canon EOS R, 17-40mm f4 en Kase filters. Hierbij een kort overzicht.
Drooghangaars oude steenbakkerij,aan de oude en nieuwe Lek
Wil je alle foto’s zien van deze mooie dag, kan dan hier.
Het natuurreservaat de Blankaart strekt zich uit rondom de centraal gelegen Blankaartvijver (30 ha). Rondom de vijver zijn er uitgestrekte rietlanden, broekbos, kleinere plassen en poldergraslanden. Het is gelegen in het laagste deel van de Blankaartbekken en maakt deel uit van het broekgebied in het lage, overstroombare winterbed van de IJzer. Het natuurgebied is ruim 400 hectare groot en is gelegen op de rechteroever van de IJzer. Het ligt op het laagste punt van de IJzerbroeken. Het natuurgebied wordt beheerd door de vereniging Natuurpunt. Het natuurgebied is te verkennen via het kasteel De Blankaart dat als bezoekerscentrum is ingericht. De vijver is via een vrij toegankelijk wandelpad te bezichtigen via 3 kijkhutten aan zuidwestelijke zijde.
Voor mijn fotografische tocht had ik mij geparkeerd aan de achterkant van de vijver, namelijk aan de boerderij ’t Madeliefje, Vijfhuizenstraat 1 te Diksmuide. Hier bevindt zich het meest fotografisch gedeelte.
Weet wanneer het veel regent De Blankaart makkelijk onder het water staat en de Blankaart wandeling niet kan gedaan worden waar ik vrijdagmorgen was. Het staat er namelijk volledig onder water en het wandelpad is niet te betreden dan. Wil je er toch gaan wandelen en fotograferen, zonder laarzen is het niet te doen. Een stevige wandelschoen zal niet volstaan.
Zo ziet het er momenteel uit.
De Kerkevaart en het aanpalende weiland onder het water
Uiteraard als we landschapsfotografie doen, dan zijn filters meermaals nodig. Ik gebruik dan ook steeds Kase Filters, voor mij op het moment de beste die er zijn.
Hierbij nog enkele foto’s van deze mooie wandeling.
Nadat ik de prachtige reeks ‘Grenslanders’ op TV gezien heb, wou ik ook naar de plaatsen gaan waar de opnames gemaakt werden. Na enig zoekwerk kwam ik erachter dat de meeste gemaakt zijn aan de Westerschelde.
Mijn eerste stop was Breskens. Zo kort mogelijk op de plaats geraken waar ik wilde fotograferen was niet makkelijk. Met de Delta-werken zijn verschillende (kleine) straatje aldaar afgesloten. Maar ik ben er geraakt.
Vooral de vuurtoren maar ook de houten palen die als golfbrekers dienen moesten op de foto.
De palen leiden je naar zee bovenop een golfbrekerDe vuurtoren vanop het strand.
Het weer was in de vroege voormiddag goed, maar daarna kwam er meer en meer bewolking. Hierdoor kwamen mijn Kase filters goed van pas.
Dit is de omgeving waar je meer dan mooie foto’s kan nemen.
Van aan de nieuwe delta werken tot aan de vuurtoren
Daarna naar Nummer één. Klein maar veel moeilijker om het strand te betreden. Laarzen zijn aangeraden aldaar.
