Kalkense Meersen

Kalkense Meersen
Als een van de grootste overblijfselen van de Scheldemeersen vormt het een laaggelegen vochtig gebied in de voormalige overstromingsvlakte van de Schelde. Door het gebied loopt ook een oude Scheldearm, die bij het rechttrekken van de Schelde werd afgesneden.

De gebieden waren te nat om te voldoen als bouwgrond. Tot in de 19e eeuw werd hier turf ontgonnen. Zo ontstonden poelen die vogels aantrekken. Het is een aaneensluiting van de Kastermeersen (Wetteren), Broekmeers (Kalken), Springels (Wetteren), wijmeers (gecontroleerd overstromingsgebied Uitbergen), Molenmeers (Kalken), Scherenmeersen (Overmere) en Belham (aan de Bellebeek – Den Aard). (bron Wikipedia)

Den Aard
Aard of Den Aard is een straat en gehucht in de Belgische gemeente Wichelen, meer bepaald in Schellebelle. Het gehucht ligt geïsoleerd van Schellebelle aan de overkant van de Schelde. Het grenst aan de Kalkense Meersen (gemeente Laarne) en aan de Bellebeek, de natuurlijke grens met Uitbergen (gemeente Berlare).

Aard betekent scheepsaanlegplaats. Den Aard is met het dorp van Schellebelle verbonden door een veer dat teruggaat tot de 13e eeuw. Den Aard was daarvoor een landelijke wijk van Schellebelle, maar door een wijziging in de loop van de Schelde werd het ervan gescheiden. Het veer wordt tegenwoordig door de afdeling Zeeschelde van Waterwegen en Zeekanaal uitgebaat.

Dankzij zijn ligging aan de Schelde en op de rand van het fiets- en wandelgebied Kalkense Meersen, beschikt Den Aard nog steeds over twee cafés. Deze liggen achter een kleine betonnen muur, die in 1938 werd opgericht voor de waterkering. (bron Wikipedia)

Het veer
Het veer van Schellebelle is een gratis openbare veerdienst voor voetgangers en fietsers over de Schelde tussen het dorp van Schellebelle aan de ene kant en het natuurgebied Kalkense Meersen met het gehucht Aard aan de andere kant. Schellebelle is een deelgemeente van de Oost-Vlaamse gemeente Wichelen.

Het is een van de oudste overzetten op de Beneden Schelde of Zee Schelde. Het veer zou aan het begin van de 13e eeuw ontstaan zijn nadat de Scheldeloop gewijzigd was waardoor de landelijke wijk Aard van Schellebelle werd afgesneden. In 1798 werd het veer eigendom van de staat. Tot de jaren 1950 werd er gebruikgemaakt van een houten pont. Het bleef nog tot in de jaren 60 een kettingpont. De oude veerdam verdween in 1982, bij het ophogen van de dijken.[1] In 2011 werd de waterkering opgehoogd en werden er vlottende steigers aangelegd.

In tegenstelling tot de meeste andere veerboten op Vlaamse waterlopen vaart het veer van Schellebelle niet over op vaste tijdstippen, maar telkens er passagiers zijn. Op beide oevers hangt een bel waarmee men het veer kan roepen. (bron Wikipedia)

Parkeren
Als je een vroege vogel bent en je wil ter plaatsen zijn voor zonsopkomst in de lente en/of de zomer is het best te parkeren in Den Aard aan het veer.
Ben je geen vroege vogel en wil je alleen maar gaan wandelen kan je ook parkeren aan de kerk in Schellebelle en het veer nemen. Het veer vaart vanaf 07u00.

Wandeling en mooie foto locaties.
Zoals altijd ga ik eerst voor de zonsopkomst en zodra het mooie licht voorbij is koppel ik dit aan een wandeling van een goede 6 à 8km.

Uiteraard zoals altijd bij landschapsfotografie ontbreken mijn Kase Filters niet. Het gebruik van de Kase Filters maakt het me mogelijk de foto zo te maken dat er in de nabewerking zo goed als niets moeten worden aangepast.

Foto’s vanop de aanlegsteiger van het Veer zowel op de linker dan de rechteroever.

De andere foto’s zijn gemaakt tijdens mijn wandeling door de Kalkense Meersen. Mijn bevinding is dat het voor landschapsfotografen een echte uitdaging is om tot mooie foto’s te komen. Het is meer een overstromingsgebied, dus natte weilanden.

Gemaakte foto’s tijdens mijn wandeling door de Kalkense Meersen

Zo, ik ben aan het einde gekomen van dit verhaal. Wandel je graag (met gezin of alleen) zeker een aanrader. Voor de landschapsfotograaf is het een uitdaging, maar toch proberen zou ik zeggen.

Tot de volgende en houdt het gezond. Ik wens jullie dan ook een gelukkig, gezond en een fotografisch 2021.

Langs De Durme in Tielrode

De Durme is een Belgische zijrivier van de Schelde.

Men beschouwt de Durme als de verzamelnaam voor de Bovendurme en Benedendurme, en veelal als een samenvloeiing van de Zuidlede en de Moervaart ter hoogte van Daknam, een deelgemeente van Lokeren. De oorspronkelijke rivier was echter veel langer (102km), en omvatte onder meer de Moervaart. De Durme vloeit in de Schelde nabij Tielrode, deelgemeente van Temse. De lengte van Moervaart en Durme samen is 45 km. (bron Wikipedia)

Een drietal weken geleden heb ik me naar Tielrode begeven om rondje te doen aan de Durme. Volgens de weersverwachtingen was er mist en daarbij een kleine kans op een mooie zonsopkomst.
Ik geladen met camera’s, lenzen, statief en Kase filters was ervoor zonsopkomst ter plaatsen.

De volgende wandeling had ik voorbereid met enkele nuttige plaatsen om foto’s te maken.

Parkeren doe je op de parking (N51° 06.736′ E4° 09.681′) van de voetbalploeg in Tielrode, ruime parking aldaar. Vandaar is het maar een dertigtal meters tot een mooie plaats (N51° 06.714′ E4° 09.757′) waar je in de lente, herfst en winter makkelijk de zonsopkomst kan fotograferen.
Zoals al geschreven hierboven was er mist, en ja, veel mist die maar niet wilde optrekken.

In de mist wachten op de zon en het verdwijnen van de mist.

Na hier te wachten en het toch niet direct lukte. Ben ik mijn wandeling gestart naar de volgende stop, de samenvloeiing van Durme en Schelde. Dit viel wat tegen, ze zijn er op de dijk grote werken aan het uitvoeren en tussen de wandeldijk en de Schelde is er veel wildgroei waardoor het van op deze plek (N51° 06.376′ E4° 10.918′) niet te fotograferen is.

Ik terug richting overzet en onderweg dit standbeeld. Weet niet wat het is, maar toch mooi.

De overzet genomen en dan de mooiste plek gezocht (N51° 06.446′ E4° 10.190′) om het kerkje van Tielrode te fotograferen. En ik had wat geluk de mist was ondertussen aan het verdwijnen.

Vanaf hier heb ik mijn wandeling rond de Durme verder gezet en het ie niet makkelijk, echt zoeken, om nog mooie foto’s te kunnen maken van de Durme. Aan bijde oevers is er wildgroei en vrij veel riet.

Eentje van de zeldzame plaatsen waar je dicht aan het water kan

Bijna terug aan mijn vertrekpunt was er een plaats waar ik nogmaals dichter bij het water kon.

Vandaar terug naar de auto en me verplaatst naar de Oude Durme in Waasmunster. En ook hier nog een kleine wandeling gedaan. En, dit is wel de moeite om in de lente of herfst te gaan fotograferen.

Parkeren doe je aan het Palingshuis (N51° 06.145′ E4° 06.227′) en vandaar vang je de wandeling aan richting oosten. Wandel hier langs de Oude Durme en als je foto’s maakt probeer de kleurrijke bootjes mee in je foto te nemen. Het stuk langs de Durme is niet zo interessant, je kan dus bete rop en af gaan.

Hopelijk geniet je van deze blog en graag tot de volgende.

Door het Meerdaalwoud in Oud-Heverlee

Afgelopen dinsdag eens een wandeling gedaan in het Meerdaalwoud in Oud-Heverlee.

Het Meerdaalbos of Meerdaalwoud is een bosgebied op de grens van de Belgische provincies Vlaams-Brabant en Waals-Brabant, op ruwweg tien kilometer ten zuiden van de stad Leuven. Het ligt op het grondgebied van de gemeenten Oud-Heverlee, Bierbeek, Bevekom en Graven en behoort tot het boscomplex Meerdaalwoud, Heverleebos en Egenhovenbos. Het geheel wordt van noord naar zuid doorkruist door de N25 van Blanden naar Hamme-Mille (de Naamsesteenweg). Dwars hierop bevindt zich de Weertsedreef/Weertstraat, die Sint-Joris-Weert met Mollendaal verbindt. Het Meerdaalbos telt 7 bosreservaten: Everzwijnbad (27 ha), Drie Eiken (7 ha), Grote Konijnenpijp (25 ha), Pruikenmakers (39 ha), Veldkant van de Renissart (19 ha), Mommedel (25 ha) en Heide (32 ha). Het Meerdaalbos is Europees beschermd als onderdeel van Natura 2000-gebied ‘Valleien van de Dijle, Laan en IJse met aangrenzende bos- en moerasgebieden’ (BE2400011).

Aan de westzijde wordt dit grotendeels openbare bosgebied (domeinbos) begrensd door Sint-Joris-Weert, Spoorlijn 139 en de Dijle, aan de noordzijde door het Zoet Water, Vaalbeek en Blanden, aan de oostzijde door Bierbeek en het gehucht Mollendaal en ten slotte aan de zuidzijde door Hamme-Mille en Nethen.

Aan de westelijke rand van het Meerdaalbos te Sint-Joris-Weert, bevindt zich het jeugdverblijf “De Kluis” van de Scouts en Gidsen Vlaanderen, waar in 2003 en 2009 de Flamboree plaatsvond. (bron Wikipedia)

Geografie.
Het huidige Meerdaalbos/Meerdaalwoud heeft een oppervlakte van ongeveer 1255 hectare en is daarmee ongeveer twee keer zo groot als het meer noordelijke – en dus dichter bij Leuven gelegen – Heverleebos. Het wordt doorgaans in drie verschillend benoemde delen opgesplitst:

het Mollendaalbos, gelegen ten oosten van de Naamsesteenweg,
het Meerdaalbos in de strikte zin, gelegen ten westen van de Naamsesteenweg en
het Kouterbos, gelegen in het noorden nabij Zoet Water.

Het laagste punt ligt in het Kouterbos: ongeveer 35 meter boven de zeespiegel. In het Mollendaalbos bevindt zich de hoogste plek: 108 meter TAW. Centraal in het Meerdaalbos situeert zich de 102,5 meter hoge Tomberg. Net ten noorden van de camping “La Hetraie” ontspringt de Hertebron. In het brongebied van het Hertebron en in een andere belangrijke bronzone van het Meerdaalbos liggen vijvers: de Paddenpoel nabij De Kluis en de Warandevijver nabij de Naamseseteenweg. Het dal van de Paddepoel van het Warandedal zijn de twee belangrijkste dalen van Meerdaal. Naast de Hertebron zijn er ook de Kluisbron en de Borrebron. (bron Wikipedia)

Mijn wandeling vertrok op de parking van Weertsedreef (kleine parking waar enkele auto’s kunnen staan).

Vervolgens had ik een wandeling van een 9-tal kilometers uitgestippeld. Een 30-tal minuten voor zonsopkomst was ik er en na al het fotomateriaal (Camera, lenzen, Kase filters, statief, ….) genomen te hebben vertrokken.

De wandeling van 9km, knooppunt 111, 128, 129, 109, 126, 110, 127 en 111)

Vanaf het knooppunt 111 over de Tomberg. ‘k Weet niet wat de bedoeling is van dit werk boven op de Tomberg, maar schuilen voor de regen zal zeker niet gaan.

Alhoewel de bomen (Beuken, Eiken, ….) nog een groen bladerdek hadden waren de varens al bijna hun kleur verloren.

Sommige bomen wilde wel wat kleur geven.

De wandeling loopt tevens langs de Warandevijver.

Tijdens je wandeling loop je door prachtige dreven, maar ook door zeer drassige kleine wegentjes.

Wil je alle foto’s bekijken dan kan dat via deze URL

Geniet ervan en tot de volgende.

Groetjes,

Op de Mechelse Heide

Een beetje geschiedenis (bron Wikipedia)

De Mechelse Heide is een natuurgebied tussen As en Mechelen-aan-de-Maas. Het gebied is gelegen op de oostrand van het Kempens Plateau en is ongeveer 700 ha groot. In 1967 werd het gebied aangewezen als natuurreservaat. Omstreeks 2000 werd een drukke autoweg, die dwars door dit gebied liep, afgesloten voor gemotoriseerd verkeer. Het gebied maakt onderdeel uit van het Nationaal Park Hoge Kempen en wordt beheerd door het Agentschap voor Natuur en Bos. De bodem bestaat uit lemig zand met hier en daar veen. Het gebied is Europees beschermd als onderdeel van Natura 2000-gebied;

Centraal in dit gebied ligt een groot heideveld. Naast de zeldzame rode dopheide komen er vele bremsoorten voor. Kenmerkende broedvogels zijn de boompieper, de roodborsttapuit en de nachtzwaluw. Andere diersoorten die er te vinden zijn, zijn de gladde slang, de heivlinder en de zadelsprinkhaan. Naast heide vindt men hier ook naaldbossen.

In de nabijheid van het gebied worden een aantal zand- en grindgroeven aangetroffen. Het betreft een gebied van 346 ha, verdeeld in een noordelijk en een zuidelijk deel. Na ontgrinding worden deze gebieden herontwikkeld als natuurgebied, waar oorspronkelijk gedeeltelijk een landbouwherbestemming was gedacht

Recreatie (bron Wikipedia)

Een toegangspoort tot het Nationaal Park bevindt zich ten westen van Mechelen aan de Maas, aan de Joseph Smeetslaan 280. Deze toegangspoort richt zich speciaal op wandelaars. Er zijn ook wandelroutes uitgezet door de Kikbeekvallei en in het Mechels Bos. De topattractie van deze toegangspoort is de paarse heide van de Mechelse Heide. Deze paarse kleur komt ook terug in het logo van de toegangspoort, een paarse voetafdruk. Hier bevindt zich onder meer het Ven Onder de Berg, en de steilrand van het plateau, van waar men een uitzichtpunt over het gebied heeft.

Aan de toegangspoort Mechelse heide bevindt zich geen bezoekersonthaal. Er is enkel een schuilhut terug te vinden met aanwijzingen, regels en een kaart van het wandelgebied waarop de wandelroutes aangeduid zijn die aan deze poort vertrekken of in het wandelgebied Mechelse heide gelegen zijn. Andere faciliteiten aan deze toegangspoort zijn een picknickweide en een cafetaria die open is van februari tot november. Verder bevindt zich ook een camping bij de cafetaria.

Mijn uitdaging.
Ik was vooral naar de Mechelse Heide getrokken om er de paarse heide te fotograferen. Maar eerst wilde ik de zonsopkomst over het meer fotograferen. Als Brand Ambassadeur van Kasefilters Benelux ontbreken natuurlijk niet de Kase filters om tot mooie foto’s te komen die (bjna) geen nabewerking vragen.

De wandeling
Ik had ook zelf een wandeling uitgestippeld die een beetje afwijkt van de bestaande gele wandeling die vertrekt vanop de parking aan Camping Salamander.

Mijn eerste stop aan het meer.
Op basis van de mistradar (6 van de 8 stations gaven kans op mist) en op basis van Skyfire (voorspeller zonsopkomst en zonsondergang) zou er voor 60 à 70% kans zijn op een mooie zonsopkomst. Spijtig, maar in het oosten veel bewolking en achter me, westen, geen wolken.
Dan maar proberen het beste ervan te maken. Hierbij enkele van aan het meer.

Dan richting heide.
Wat was ik blij dat ik niet volledig de gele wandeling volg. Door grondig onderzoek via google, google earth, stafkaart, ….) Was er meer te beleven via een andere weg (zie kaartje in het begin van mijn blog). Vergeet ook niet door de vallei heen en weer te wandelen alvorens je terug richting parking trekt (rood aangegeven op kaart). Echter om de heel mooie paarse kleur van de heide was ik enkele dagen te vroeg. Dit weekend en begin volgende week is het moment volgens mij.

Ik ga zeker er nog terug naar toe, niet dit jaar, maar zeker volgend jaar.
Misschien nu eens naar De Teut trekken, ook meer dan de moeite.

Groetjes,
Patric(ske)

Aan de Rupel

Afgelopen dinsdagavond en uitstapje gedaan naar Klein-Willebroek om de zonsondergang te fotograferen aan de Rupel.

De Rupel is een revier van ongeveer 12km lang tussen de Nete en de Schelde. De Rupel is vanaf Rumst de verlenging van de Nete en mond uit in de Schelde tegenover Ruppelmonde.

Ik had de wagen geparkeerd in Klein – Willebroek en vandaar heb ik me via het jaagpad richting Heindonk begeven tot ik een geschikte plaats vond om de zonsondergang over de Rupel te fotograferen. Ik moet zeggen niet makkelijk. Tussen het jaagpad en de Rupel is op de meeste plaatsen er een vrij grote afstand die begroeid is met allerlei groen. Je moet al een waaghals zijn om er door te kruipen en het gevaar te lopen om te vallen over de grote stenen die er liggen. Gelukkig had ik na enkele kilometers de geschikte plaats gevonden.

Snel mijn apparatuur (Canon EOSR, 17-40mm, Kase filters en Canon 6D met 70-200) in gereedheid gebracht.

Daarna terug naar de auto. Maar alvorens terug huiswaarts te keren nog snel deze foto van de skyline van Boom.

Mocht je interesse hebben om met mij eens op pad te gaan laat het weten. Er zijn regelmatig workshops.

Aan de Jutse Plassen

Een kleine week geleden heb ik me naar de Jutse Plassen in Koningshooikt (deelgemeente van Lier).
De Jutse Plassen zijn een overstromingsgebied dat in 2006 geopend werd.
In het verleden waren er al meermaals overstromingen geweest in sommige straten van Koningshooikt. De Itterbeek die er door stroomt was hier de oorzaak van. Door het aanleggen van de Jutse Plassen die zomaar eventjes 11 hectare en 30 are groot is en kan tot 100.000 kubieke meter water opvangen. Er zijn twee grote poelen waar constant water in staat.
Via twee grote watergangen kan het water in en uit de poelen lopen.

Momenteel wordt het gebied beheerd door Natuurpunt. Er zitten steeds verschillende watervogels en ook de Ijsvogel is er al gespot.

Ik er op een avond naar toe want volgens de app ‘Skyfire’ zou het een fantastische zonsondergang zijn. Ik mijn Kase filters, fototoestellen, lenzen en statief in de auto en hop ik weg.

Snel mijn laarzen aan en naar, volgens mij, het mooiste plekje om te fotograferen van de ondergaande zon met een grote plas voor me.

Hierbij enkele foto’s van die avond.

Geniet ervan en ga er zeker eens een bezoekje brengen. Indien je wenst er met mij eens op uit te trekken om wat meer te leren over landschapsfotografie met gebruik van filters mag je me steeds contacteren.

Groetjes en tot de volgende.

Rond mijn kot te Beerzel

Te gevolgen van COVID-19 is het ons verboden niet essentiële verplaatsingen te maken, dus ook niet voor onze hobby/sport fotografie. Ja, ik durf te zeggen dat voor mij fotografie ook sport is, meestal als we in of naar een natuurgebied ons begeven leggen we ook wel wat kilometertjes af al wandelend.

Niet zover van mijn woning is er een klein natuurgebied ‘Krankebossen’ niet groot maar in combinatie met de omliggende weilanden toch eens interessant om ernaar toe te gaan.

Je kan het natuurgebied ‘Krankebossen’ bereiken via langs een pad vertrekkend vanuit de Berkenstraat (ter hoogte van huisnummer 34). Vanop het pad zijn de hooilanden mooi te overzien, inclusief de zone met dotterbloemen.

Beschrijving en wat is er zoal te beleven in dit natuurgebied.
Het natuurgebied Krankebossen draagt de naam van zijn historische eigenaar, de instelling van de Mechelse begijnen die instonden voor de verzorging en opvang van zieken en gekwetsten. De Krankebossen liggen ten noorden van de Beerzelberg, een 51 meter hoge getuigenheuvel, die pal op de waterscheiding tussen het Dijle- en Netebekken ligt. Ze vormen het kwelgebied van deze berg. Natte en drogere delen wisselen elkaar hier af. Vroeger deden de droge delen dienst als akker. Vochtigere terreinen werden ingenomen door bosjes en natte hooilanden. Ook vandaag is deze structuur nog grotendeels aanwezig. Het eigenlijke natuurgebied is gelegen in de bronzone van de Itterbeek.
Bijzondere planten zijn dotterbloem, holpijp, egelboterbloem, wilde bertram, watermunt, scherpe zegge, valse voszegge en moeraszegge. Bijzondere diersoorten zijn ree, steenuil, bosrietzanger, roodborsttapuit, roerdomp, oranjetipje, koevinkje, glimworm en grootoorvleermuis.

Ik heb meer begeven rond de Krankebossen in de weilanden. Hierbij enkele foto’s die ik die avond gemaakt heb.

Uiteraard mogen ook de Kase filters niet ontbreken. In dit geval KASE CPL en KASE R-GND

Eveneens in Beerzel beschikken we over Beerzelberg. Dit is het hoogste punt in de provincie Antwerpen met een hoogte van 51.6m.
Beerzelberg is in menig opzicht merkwaardig te noemen. Door de afwisseling van open plekken met gesloten bos is er een interessante en aantrekkelijke ecologische en recreatieve structuur aanwezig.

Tussen 10 en 20 miljoen jaar geleden situeerde deze regio zich in een overgangszone van de zee naar het vasteland. Beerzelberg is een getuigenheuvel die tijdens het laat-tertiair is afgezet in een ondiepe kustzee (Diestiaanzee). De zanden die in deze periode zijn afgezet worden Diestiaanzanden genoemd. Het bijzondere aan die zanden is dat ze sterk glauconiethoudend zijn. Glauconiet bevat veel ijzer. Toen de zee zich definitief terugtrok stonden de afgezette zanden bloot aan verwering. Het glauconiet oxideerde tot limoniet en de roest die zo ontstond deed het zand aaneenklitten tot harde ijzerzandsteen. De zachtere lagen werden weggespoeld terwijl de harde laag weerstand bood tegen erosie. Daardoor ontstond een heuvelrug. Deze getuigenheuvel maakt deel uit van een hele reeks heuvels die in een NO-ZW-as georiënteerd zijn, lopende van het West-Vlaams Heuvelland tot de Kempense Heuvelrug in Kasterlee.

Op de kaart van Ferraris (1771-1778) is de centrale open plek op de top van Beerzelberg duidelijk te herkennen als een ronde open plek van waaruit een stelsel van wegen als stralen vertrekken. Temidden van Beerzelberg bevindt zich een open ruimte waar 27 dreven samenkomen. Dreven die elk uitzicht geven op een kerktoren. Die open plek is nog steeds aanwezig op de top van de heuvel.

In de winters van 1906-1907 en 1907-1908 werd het bergbos gekapt en gingen de dreven voorgoed verloren. Nadien kwam er meer heide op de heuvel. Beerzelberg deed ook nog dienst als militair domein dienst gedaan en was het decor van cyclo- en motorcrosswedstrijden. Vooral die laatste drukten hun stempel op het huidige uitzicht van de padeninfrastructuur. Vele paadjes die toen ontstonden, doorsnijden het domein kriskras.

Natuurwaarde
Beerzelberg dankt zijn belang aan de aanwezigheid van een grote hoeveelheid hakhoutstoven. Sommige van die hakhoutstoven dateren uit de middeleeuwen en zijn van grote waarde voor het behoud van het autochtone genetische materiaal van onze inheemse soorten.
Op Beerzelberg komen vooral eikenstoven voor, tot een diameter van 13 meter. Ze behoren tot de oudste eiken hakhoutstoven van de provincie, getuigen van meer dan 1000 jaar duurzaam beheer. Daarnaast zijn er stoven van tamme kastanje, beuk, plataan en ruwe berk.
De enkele beukenstoven behoren wellicht tot de laatste oorspronkelijke beuken van Vlaanderen.
De bodemtextuur van Beerzelberg bestaat grotendeels uit een zandleemcomplex. De vele bosranden en open plekken hebben een belangrijke natuurwaarde. De vegetatie vertoont kenmerken van het typische Kempisch district enerzijds en het Hagelands district anderzijds. In de zuidrand van het bos is er bijgevolg een bonte menging van boomsoorten en kruidachtigen met een goed ontwikkelde struiklaag. De rest van het bos wordt vooral gekenmerkt door een kruidlaag, bestaande uit bochtige smele en pijpenstrootje. Het bos bestaat grotendeels uit inheemse soorten en wordt slechts lokaal gekenmerkt door een belangrijke bijmenging van exoten.

In de periode van begin maart tot eind mei kan je op de open zandige plekken op speurtocht gaan naar zandbijtjes. De kegelvormige zandhoopjes nabij de ingang van het nest verraden hun aanwezigheid. De basterdzandloopkever komt eveneens voor op de open plekken met heide en met heischrale vegetaties, alsook talrijke sprinkhanen.

Buiten eekhoorn, konijn, egel en een aantal muizensoorten is het aandeel zoogdiersoorten voor het gebied uiterst beperkt. Het is wel een uitstekend jachtterrein voor de laatvlieger en de dwergvleermuis.

Beheer
De afwisseling van open ruimtes en gesloten bos zorgt voor een aantrekkelijke ecologische infrastructuur. Deze kan best zo veel mogelijk behouden blijven. Het behoud van de hakhoutstoven is uiteraard prioritair.

De belangrijkste natuurwaarden zijn de open plekken en de bosranden langs die open plekken. Om spontane bebossing te voorkomen moet die opslag regelmatig gekapt en verwijderd worden. De bestrijding van Amerikaanse vogelkers en Japanse duizendknoop is een blijvend aandachtspunt. Het maaien en begrazen moet de heide jong en vitaal houden, duinzandvegetaties zijn in dit gebied ecologisch heel belangrijk.

De afwisseling van open ruimtes en gesloten bos geeft het ganse domein een aantrekkelijke ecologische waarde en moet dus zoveel mogelijk behouden blijven.

De volgende keer ga ik in oostelijke richting met name naar het Pelgrimhof en Hof te Speelbergen.

Mechels Broek

Met al dat gebeuren rond het Coronavirus (COVID19) en de opgelegde maatregelen door onze verschillende regeringen. Gisteren van de gelegenheid gebruik gemaakt om een tochtje te doen in het Mechels Broek te Muizen, Bonheiden en Mechelen.

Het Mechels Broek, gelegen op grondgebied van Mechelen, Bonheiden en Muizen, is een moerassig gebied naast de rivier de Dijle. Het natuurdomein wordt beheerd door vzw Natuurpunt.
Er zijn veel verschillende soorten vogels aanwezig alsook vele amfibieën door de grote waterpartijen. Er grazen verscheidene Galloway-runderen.
Het Mechels Broek leent zich uitstekend tot het maken van wandelingen door de natuur. Natuurobservatie kan dankzij een uitkijktoren, een vogelkijkhut en langsheen de oevers van de twee meren en het riviertje dat het gebied bevloeit, nl. de Boeimeerbeek ofte Vrouwvliet.
Vlakbij ligt het sport- en recreatiedomein De Nekker en de evenementen- en tentoonstellingshal Nekkerhal.

In het Mechels Broek zijn er verschillende wandeling mogelijk. Ik had er voor gekozen de AS-Adventure wandeling van 5.5km te doen. Echter ik ben niet langs de Muizenhoekstraat vertrokken zoals de wandeling aanduidt, maar op het jaagpad/dijk langs de Dijle. Het lila gedeelte op de kaart, het blauwe is de volledige AS-Adventure wandeling.

Weet dat tijdens mijn wandeling in de natuur steeds mijn Kase filters meegaan. De Kase filters zijn niet te missen tijdens het maken van landschapsfoto’s.

Als je ’s morgens voor zonsopkomst over het jaagpad (lila route op de kaart) kan je mooie foto’s nemen van de kerk van Muizen en gedeeltelijk de opkomende zon.

Als je dan wat verder wandelt kom je in veruit het mooiste gedeelte van het Mechels Broek. Als het weer meezit en er hangt wat dauw over de lage weilanden en in mijn geval ook wat water kan je hier mooie foto’s maken met de opkomende zon aan de horizon.

Eens we het jaagpad verlaten en verder wandelen hebben we langs de linkerkant de vijver van het sport- en recreatiedomein De Nekker, in de verte kan je dan ook de St Romboutstoren van Mechelen zien. En rechts een kleine vijver van het Mechels Broek.

Vijver De Nekker met in de achtergrond de St Romboutstoren

Eens op de terugweg naar het vertrekpunt is het nog wel een mooie wandeling maar niet zo fotogeniek meer. Zo ben ik terug het broek in gegaan waar je normaal start zodra je de Muizenhoekstraat verlaat bij de start van de wandeling. Eens terug op het jaagpad kan je terug naar je vertrekpunt.

Wandel je graag, alleen of met vrienden en/of gezin, zeker een aanrader. Wil je het maximum uit de fotografie halen, ga dan alleen of met vrienden die ook een passie hebben van landschapsfotografie.

Ik zou zeggen geniet en tot de volgende.

Ossenwaard aan de Lek

Op een bewolkte zaterdag had ik afgesproken met collega Kase filters ambassadeur Thomas van der Laan in Nieuwegein te Nederland. Hierdoor moesten we elk ‘maar’ 150km rijden. Toch nog wel een serieus stuk.

Na een goede kop koffie en kennis gemaakt te hebben met mekaar was het tijd om de natuur/landschap in te trekken voor het maken van foto’s.Na wat zoekwerk, door Thomas, werd er besloten ons naar de oude steenbakkerij te begeven aan de Lek, Ossenwaard.

Overzicht van de Oude- en Nieuwe Lek te Ossenwaard

Uiteraard werden er door ons beide heel wat foto’s gemaakt. Al deze foto’s zijn gemaakt met een Canon EOS R, 17-40mm f4 en Kase filters. Hierbij een kort overzicht.

Drooghangaars oude steenbakkerij,aan de oude en nieuwe Lek

Wil je alle foto’s zien van deze mooie dag, kan dan hier.

Tot de volgende.

De Blankaart

Het natuurreservaat de Blankaart strekt zich uit rondom de centraal gelegen Blankaartvijver (30 ha). Rondom de vijver zijn er uitgestrekte rietlanden, broekbos, kleinere plassen en poldergraslanden. Het is gelegen in het laagste deel van de Blankaartbekken en maakt deel uit van het broekgebied in het lage, overstroombare winterbed van de IJzer. Het natuurgebied is ruim 400 hectare groot en is gelegen op de rechteroever van de IJzer. Het ligt op het laagste punt van de IJzerbroeken. Het natuurgebied wordt beheerd door de vereniging Natuurpunt.
Het natuurgebied is te verkennen via het kasteel De Blankaart dat als bezoekerscentrum is ingericht. De vijver is via een vrij toegankelijk wandelpad te bezichtigen via 3 kijkhutten aan zuidwestelijke zijde.

Voor mijn fotografische tocht had ik mij geparkeerd aan de achterkant van de vijver, namelijk aan de boerderij ’t Madeliefje, Vijfhuizenstraat 1 te Diksmuide.
Hier bevindt zich het meest fotografisch gedeelte.

Weet wanneer het veel regent De Blankaart makkelijk onder het water staat en de Blankaart wandeling niet kan gedaan worden waar ik vrijdagmorgen was. Het staat er namelijk volledig onder water en het wandelpad is niet te betreden dan.
Wil je er toch gaan wandelen en fotograferen, zonder laarzen is het niet te doen. Een stevige wandelschoen zal niet volstaan.

Zo ziet het er momenteel uit.

De Kerkevaart en het aanpalende weiland onder het water

Uiteraard als we landschapsfotografie doen, dan zijn filters meermaals nodig. Ik gebruik dan ook steeds Kase Filters, voor mij op het moment de beste die er zijn.

Hierbij nog enkele foto’s van deze mooie wandeling.

Tot de volgende.

Grenslanders achterna

Nadat ik de prachtige reeks ‘Grenslanders’ op TV gezien heb, wou ik ook naar de plaatsen gaan waar de opnames gemaakt werden. Na enig zoekwerk kwam ik erachter dat de meeste gemaakt zijn aan de Westerschelde.

Mijn eerste stop was Breskens. Zo kort mogelijk op de plaats geraken waar ik wilde fotograferen was niet makkelijk. Met de Delta-werken zijn verschillende (kleine) straatje aldaar afgesloten. Maar ik ben er geraakt.

Vooral de vuurtoren maar ook de houten palen die als golfbrekers dienen moesten op de foto.

De palen leiden je naar zee bovenop een golfbreker

Het weer was in de vroege voormiddag goed, maar daarna kwam er meer en meer bewolking. Hierdoor kwamen mijn Kase filters goed van pas.

Dit is de omgeving waar je meer dan mooie foto’s kan nemen.

Van aan de nieuwe delta werken tot aan de vuurtoren

Daarna naar Nummer één. Klein maar veel moeilijker om het strand te betreden. Laarzen zijn aangeraden aldaar.

Hoe vind ik toch al die mooie locaties.

Meermaals is me al gevraagd hoe ik toch al die locaties van die mooie natuurgebieden vindt. Simpel, er zijn een aantal professionele landschaps/natuur fotografen die de laatste jaren een boek (of e-book) hebben uitgeven. Ik heb mij tot vier top fotografen beperkt.

Als eerste Koen De Langhe. Koen is één van de eerste die enkele jaren geleden met een boek is gekomen, 125 Toplocaties voor de natuur en landschapsfotograaf. Het is het eerste boek van een drieluik van Fotogeniek Vlaanderen. In het boek worden zoals al eerder aangehaald 125 locaties in Vlaanderen besproken. Hij bespreekt duidelijk wat er in het besproken natuurgebied te beleven is en voor sommige geeft hij met gps-coördinaten weer waar je moet zijn om de perfecte compositie te hebben voor één van je mooiste landschap foto’s. Wat Koen niet doet is er een plattegrond bijdoen met wandeling of dergelijke. Ook geen probleem mee, op het internet is trouwens voldoende informatie te vinden met wandelingen over het natuurgebied. Dit boek is een aanrader voor iedere natuur- landschapsfotograaf. Begin december komt zijn tweede boek met toplocaties in de steden van Vlaanderen die voor iedere architectuur fotograaf een must om te hebben is. (http://www.fotogeniekbelgie.be/)

Als tweede Bart Heirweg. Bart is één van de betere landschapsfotograaf in Vlaanderen. Bart geeft geen boeken op papier uit, maar e-books op zijn website. Deze zijn aan een beperkte prijs te downloaden. Bart bespreekt de plaatsen iets anders dan Koen. Hij geeft voor iedere locatie tips over wanneer ernaar toe gaan, welk materiaal ,fauna en flora, kaartjes en zoveel meer. Momenteel zijn er drie delen beschikbaar met telkens 30 besproken locaties, dus dit zijn er ook al 90 waaruit je kan kiezen. (https://www.bartheirweg.com/nl)

Als derde is het de beurt aan BOB Luijks en Daan Schoonhoven. Zij hebben een eerste boek uitgegeven met 180 natuurgebieden en 700 locaties in Zeeland, Noord-Brabant en Limburg in Nederland. Voor ieder natuurgebied bespreken ze op welke locatie je moet zijn om de mooiste foto’s te nemen en zeggen er ook bij voor welk type van fotografie de locatie geschikt is en op welk tijdstip van het jaar. Eveneens doen ze er een kaartje bij en gps-coördinaten waar je kan parkeren met je auto om niet te ver te moeten gaan tot je gekozen locatie. (https://natuurportret.nl/)

Tot slot Marcel Van Balkom Ambassadeur Fuji Nederland en Europees Ambassadeur Kase filters. Marcel heeft ook al enkel boeken op zijn naam, maar nog geen met foto locaties. Toch, als je regelmatig deelneemt aan zijn workshops leer je niet alleen perfect fotograferen maar weet je na een tijdje waar je moet zijn op welk moment om top foto’s te nemen. (https://www.natuurfoto.biz/)

Dit zijn zo wat de vier professionele fotografen waarop ik me baseer.

Tot de volgende.

Koningsvijvers te Hoeilaart

Afgelopen donderdag ben ik na een lange tijd nog eens vroeg gaan wandelen in de natuur. Ditmaal aan vijvers en in het Zoniënwoud te Hoeilaart.

De gekozen dag was niet de beste, wel koud en hier en daar wat nevel (beetje toch), maar geen mooie zonsopkomst en een grijs bewolkte hemel.

Toch heb ik geprobeerd er het beste van te maken. Moest je interesse hebben hierbij de wandeling die ik voor mezelf had uitgestippeld. Mijn auto had ik geparkeerd aan het station van Groenendaal (als je vroeg bent heb je zeker plaats).

Natuurlijk ook enkele foto’s genomen. Allemaal met een Kase CPL en R-GND of S-GND

Fotofinish 2019

Afgelopen zaterdag was het Fotofinish georganiseerd door Art & Craft uit Gent met de volledige medewerking van Canon België.

Gedurende de ganse dag kon je bij het Vlaams Wielercentrum Eddy Merckx te Gent deelnemen aan lezingen en/of workshops.

Er waren lezingen van Frits van Eldik (actie), Lieve Blancqaurt (Circle of life) en Frank De Mulder (Fine Art Photography).

Workshops waren er met Pascal Vandecasteele (Studio & Portret fotografie), Kevin Hermans (Color gel Fotografie), Tom Hens (macrofotografie) en vele andere

Ook is was van de partij en heb uiteraard buiten het volgen van een lezing ook enkele foto’s genomen, zoals portret fotografie, macro, actie, ….

Geniet ervan en tot een volgende

Halloween Parade Blankenberge

Op zondag 27 oktober was het feest in Blankenberge. Als enige badstad aan de Belgische kust is er hier ieder jaar op zondag voor 1 november, halloweenparade.

Zo een 35 groepen/wagens trokken door de Blankenbergse straten om te eindigen op de Grote Markt. Op die Grote Markt is het dan ook nog eens kermis. Dus Allerheiligen verlof is er eentje om met de kinderen naar Blankenberge te trekken.

Hierbij enkele foto’s van de mooie parade.

Een klein overzicht van de Halloween Parade te Blankenberge op 27 oktober 2019

Sint Maartensheide – De Luysen

Als landschapsfotograaf is het belangrijk dat de weersverwachtingen en de weersomstandigheden gunstig zijn. Gisteren was het zo’n dag, zo goed als geen wind, de ochtendtemperatuur zo goed als gelijk aan het dauwpunt, ’s morgens koud en overdag heerlijk warm (temperatuurverschil belangrijk).

Dus, donderdag mijn namiddag opgeofferd om in het boek (De mooiste fotolocaties in Vlaanderen) van Koen De Langhe naar een geschikte locatie te zoeken, ditmaal was het het natuurgebied St Maartensheide – De Luysen in Limburg (Bocholt) aan de Nederlandse grens.

Gezien de zon om 7u25 op kwam moest ik zeker voor 07u00 ter plaatsen zijn. Om 7u45 was ik dan ook op de parking van De Luysen molen om aldaar mijn wandeling van ongeveer 11km aan te vangen. Vertrekken heb ik gedaan in oostelijke richting naast de Abeek op de rechteroever. Om zo verder mijn wandeling af te werken.

De Abeek enkele meters voorbij De Luysen molen in oostelijke richting.

De Luysen wandeling van 11km
De rode lijn is een tijdelijke omleiding voor de werken die er momenteel uitgevoerd worden.

Het eerste gedeelte is heel mooi en zeker een aanrader voor landschapsfotografen die graag vroeg uit het bed kunnen, dan is het in zijn mooiste. Het tweede gedeelte is minder geschikt voor landschapsfotografen maar wel heel mooi om te wandelen.

Hierbij nog een foto van toen de zon al hoog aan de hemel stond. Toch alle foto’s zijn genomen met Kase CPL en/of Kase R-GND of S-GND

Alle andere foto’s via deze URL.

Graag tot de volgende.

Elftopia aan het Kasteel van Ooidonk

Afgelopen weekend was het verzamelen aan het Kasteel van Ooidonk voor Elftopia.

Geweldige avonturen waarin de wereld van Fantasy het epicenter is. Een utopie waar elven, trollen, druiden, orcs, tijdreizigers, vikings, gnomes en tovenaars elkaar kunnen treffen. Een festival van fantasy en dromen.

Het is een evenement waar elke cosplayer welkom is, waar iedereen zichzelf mag zijn en
kan ontspannen. Sprookjes, storytellers , vuurspuwers , valkeniers , fantasy
auteurs, workshops, concerten en speciale gasten… Betreed een dromenwereld
waar alles mogelijk is en beleef je fantasie!

Ik was zaterdag ook van de partij en heb moeten vaststellen dat ieder jaar er meer en meer cosplayers zijn en het maar blijft groeien. Het zal zeker ook volgend jaar in mijn agenda staan.

Hierbij enkele foto’s van deze mooie dag.

Serpentarium te Blankenberge

Het Serpentarium te Blankenberge op de Zeedijk maakt deel uit van de Koninklijke Maatschappij voor Dierkunde Antwerpen.

De dierentuin toont ongeveer 250 verschillende dieren, verspreid over een honderdtal soorten. Afgezien van reptielen en amfibieën zitten er ook spinnen, insecten en andere ongewervelden in de collectie. ZOO Serpentarium kenmerkt zich door ruime verblijven die natuurlijk zijn vormgegeven en een gethematiseerd bezoekersgedeelte. Het klimaat en licht in de grote terraria is computergestuurd, wat bij het ontstaan vernieuwend was.

Wil je eens een slang aaien? In het Serpentarium kan het. Tijdens de schoolvakanties en weekends halen de verzorgers op vaste tijdstippen enkele van de wonderlijke dieren uit hun terrarium en kan je ze even vasthouden.

Fotograferen mag, maar weet dat een hoge ISO niet te ontlopen is. In sommige kooien is er echt te weinig licht aanwezig. Toch zijn er mooie foto’s te nemen. Zeker eens doen.

Hierbij enkele foto’s van het Serpentarium te Blankenberge.

Deze foto’s zijn allemaal genomen met een Canon EOS R en de 100mm macro van Canon met IS.

Turnhouts Vennengebied

Ten noorden van Turnhout is het Turnhouts Vennengebied gelegen, niet ver van de Nederlandse grens.

Via deze URL kan je meer lezen over het gebied.

Ik heb er de vennenwandeling gedaan, ongeveer een 8-tal kilometer lang. Vertrekken kan je op de parking van de Klein Engelandhoeve (op kaartje parking_1) of aan de bushalte Zwarte Vijver (op kaart parking_2).

Ik was vertrokken op parking 1, maar om te fotograferen en een mooie locatie te hebben voor de zonsopkomst kan je beter je auto zetten op parking 2. Je rijdt dan de parking van Klein Engelandhoeve voorbij en na ongeveer 1km heb je de bushalte “Zwarte Vijver” en daar kan je een klein straatje rechts in, na 20m heb je hier een kleine parking, parkeer daar. Ga vervolgens verder tot het einde van deze straat en sla rechts het fietspad op. Na ongeveer 200m kom je aan de uitkijktoren waar je aan prachtig zicht hebt over de vennen en de zon mooi zie opkomen over het ven. Een aanrader.

Nadat je de zonsopkomst hebt vastgelegd kan je de vennenwandeling vandaar verder zetten. je loopt door bos met links en rechts kleine vennetjes, door open landschapsvlaktes en uiteraard nog enkele mooievennen.

Weet dat het ven “Zwarte vijver” niet toegankelijk is voor toeschouwers, dit tot 15 juni tgv het broedseizoen.

Toch kan je gerust vele mooie foto’s nemen tijdens je wandeling.

Al deze foto’s zijn genomen met een Canon EOS R, een 17-40 f4 lens, een Kase CPL filter en al of niet met een Kase S-GND 0.9 of 1.2.

Hierbij enkele foto’s van mijn wandeling afgelopen week.

Alle foto’s zijn te bezichtigen via deze URL.

Op zoek naar appelbloesem in Groot Loon

Op basis van de bloesemmeter van Visit Sint Truiden, Limburg, zou het vandaag de moment zijn op de appelbloesem (Jonagold) te gaan bewonderen. Spijtig, te vroeg, zo goed als alles nog in de knop. Een plaatselijke fruitboer wist me te vertellen dat je dan zo goed als niet kan plannen, alles is afhankelijk van het weer. Hij denkt misschien zaterdag, zondag of maandag.

Toch, hier en daar was er al wel een bloemetje te zien.

Bij gebrek aan de mooie, witte bloesem dan maar wat landschapsfotografie uitgeoefend.

Ook efkes een bezoekje gebracht aan het Doorkijkkerkje

Nu niet het moment, dan gaan we waarschijnlijk volgende week terug naar Mettekoven om de Katarakt wandeling te doen.

Blijf me volgen en voor meer foto’s, zie http://www.photo-patricske.be